Ένα «διπλό νόμισμα» για την Ελλάδα σε συνδυασμό με ένα προσωρινό συναλλαγματικό μηχανισμό για την ευρωζώνη μπορεί να φαίνεται «δυσκίνητη» λύση αλλά μπορεί να λειτουργήσει, επιμένει η Wall Street Journal.
Ένα «διπλό νόμισμα» για την Ελλάδα σε συνδυασμό με ένα προσωρινό συναλλαγματικό μηχανισμό για την ευρωζώνη μπορεί να φαίνεται «δυσκίνητη» λύση αλλά μπορεί να λειτουργήσει, επιμένει η Wall Street Journal.
Σύμφωνα με την αμερικανική οικονομική εφημερίδα, υπάρχουν γενικά δύο λόγοι για την υιοθέτηση διπλής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Ο πρώτος και πιο πιεστικός λόγος είναι η αποφυγή μια πιθανής κρίσης στο εμπορικό ισοζύγιο, ενώ ο δεύτερος λόγος είναι ο έλεγχος του ξέφρενου πληθωρισμού που συνοδεύει συνήθως μια υποτίμηση.
Πως θα λειτουργήσει το σύστημα που προτείνει όμως;
Η Αθήνα υιοθετεί την «Συναλλαγματική δραχμή» ένα σκληρό φυσικό νόμισμα, το οποίο θα χρησιμεύει τόσο για τις εσωτερικές όσο και για τις εξωτερικές εμπορικές συναλλαγές και θα αντικαταστήσει το ευρώ. Η συναλλαγματική τιμή θα είναι κυμαινόμενη και η αξία θα καθορίζεται από τις αγορές με δυνατότητα κάποιων παρεμβάσεων από την Τράπεζα της Ελλάδος.
Δεύτερον, όλες οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές θα γίνονται με τη «Χρηματοοικονομική δραχμή». Αυτό το νόμισμα δεν θα υπάρχει με φυσική μορφή (κέρματα, χαρτονομίσματα) και θα έχει μια προκαθορισμένη αξία, την οποία θα ρυθμίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι ιδιώτες επενδυτές θα είναι σε θέση να μετατρέψουν τα ποσά τους από «συναλλαγματικές» σε «λογιστικές» δραχμές. Αυτό θα συμβεί προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα χρέη σε ευρώ.
Αυτές οι συναλλαγές θα πρέπει να εποπτεύονται από μια κεντρική αρχή, η οποία θα ελέγχει τόσο τις εισροές όσο και τις εκροές κεφαλαίων για την πρόληψη της κερδοσκοπίας. Τα ευρώ που θα λαμβάνονται μέσω της ανταλλαγής με τη «χρηματοπιστωτική» δραχμή δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν αργότερα για αγορά «συναλλαγματικής» δραχμής σε φθηνότερη τιμή.
Ποιο θα είναι το όφελος για την Ελλάδα; Το πλέον βασικό, σύμφωνα με την Wall Street Journal θα είναι η ανάκτηση από την Αθήνα της νομισματικής της ανεξαρτησία σε συνδυασμό με ένα πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο της. «Αυτό θα τονώσει την πραγματική οικονομία και σε συνδυασμό με τις πολιτικές λιτότητας, θα οδηγήσει την Αθήνα μακριά από τη χρεοκοπία. Η λιτότητα από μόνη της έχει οδηγήσει σε τέλμα, καθώς το χρέος της χώρας ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι τέτοιο που ποτέ δεν θα επιτρέψει στη χώρα να εξοφλήσει τους δανειστές της. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ανάπτυξη», επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, σύμφωνα με το δημοσίευμα, με αυτόν τον τρόπο οι απώλειες για τους κατόχους ομολόγων θα είναι πολύ πιο «προβλέψιμες», καθησυχάζοντας τις αγορές,
«Όλες οι συναλλαγές μεταξύ ευρώ και συναλλαγματικής δραχμής θα απαιτούν αυστηρή τεκμηρίωση προκειμένου να αποτρέψουν υποτίμηση του νομίσματος, περιττό πληθωρισμό και ανησυχία στις αγορές. Φυσικά, προαπαιτούμενο για να επιτευχθεί αυτό είναι ότι οι διοικητικές αρχές θα λειτουργούν υποδειγματικά και χωρίς διαφθορά». Η έγκριτη εφημερίδα δεν παραβλέπει πως παρόμοιες πρακτικές σε άλλες χώρες απέτυχαν λόγω της θεσμικής αδυναμίας και της διαφθοράς, οι οποίες επιτρέπουν σε κερδοσκόπους να κερδίζουν μέσω του arbitrage συναλλάγματος. Αλλά στην περίπτωση αυτή, τη διαφορά θα κάνουν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, καθώς με το κύρος τους μπορούν να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του «πειράματος».
«Από τη στιγμή που η τιμή της συναλλαγματικής δραχμής θα βρισκόταν σε επίπεδο ώστε να περιλαμβάνει μια έκπτωση επί των ανεξόφλητων δανείων, όλοι οι ιδιώτες κάτοχοι ομολόγων θα υποχρεώνονταν σε κούρεμα, χωρίς καμία συζήτηση. Με τον τρόπο αυτό, ο κόσμος θα μοιράζονται τον ελληνικό πόνο», αναφέρει δηκτικά το δημοσίευμα.
Ιδού λοιπόν το διακύβευμα για την Wall Street Journal. «Στην εποχή λοιπόν που το ελληνικό χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ θα φτάσει στο κοινώς αποδεκτό προκαθορισμένο επίπεδο, η χώρα θα έχει δυνατότητα επιλογής: θα μπορεί να επιστρέψει πίσω στη ζώνη του ευρώ ή να επανέλθει πλήρως στο εθνικό της νόμισμα. Αλλά τότε πλέον η απάντηση στο ερώτημα αυτό δε θα έχει σημασία. Το μόνο πράγμα που θα μετράει είναι ότι η Ελλάδα θα είναι και πάλι τον έλεγχο της μοίρας της», καταλήγει με νόημα.
