Ελλάδα, η χώρα που κυριαρχεί η προχειρότητα, η κακία και η ανετοιμότητα σε όλα τα επίπεδα.
Σε αυτή τη χώρα δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει και μπορείς να νιώσεις σαν ηθοποιός από θρίλερ ή ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Μπαίνεις σε τρένο, μπορεί τελικά να βρεθείς εξαϋλωμένος από την ανικανότητα και την προχειρότητα που έχει επιφέρει η κρίση και το ξεπούλημα των δημοσίων αγαθών.
Το σπίτι σου βρίσκεται κοντά σε δάσος, πιθανότατα θα το βρεις καμένο κάποια μέρα γιατί δεν υπάρχουν τα απαραίτητα μέσα κατάσβεσης και το προσωπικό να τα στελεχώσει.
Τυγχάνει να βρίσκεσαι στο δρόμο την ώρα που οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει, λογικά θα σε βρουν πνιγμένο ή αναίσθητο σε κάποιο από τα μπαζωμένα ποτάμια της χώρας.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, μόλις χθες (την ώρα που η Μαγνησία είχε πνιγεί στην κυριολεξία) ένας αυταρχικός τύπος αποφασίζει να πετάξει στα απόνερα του πλοίου ένα συνάνθρωπό μας, ο οποίος βρίσκει τραγικό θάνατο.
Αυτός ο τύπος υπάλληλος μιας εταιρείας που στοιβάζει κάθε χρόνο κόσμο στις σκάλες και στους διαδρόμους των πλοίων της και δεν μπορούσε να κάνει μια υποχώρηση για έναν άνθρωπο που για ελάχιστα λεπτά δεν πρόλαβε το πλοίο.
Τελικά σε τι χώρα ζούμε και πως έχουμε καταντήσει σαν άνθρωποι…
