Το Συμβούλιο της Επικρατείας «έλυσε τα χέρια» του Δημοσίου, το οποίο έχει πλέον την ευχέρεια να συμψηφίζει τις οφειλές του με χρέη ιδιωτών.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας «έλυσε τα χέρια» του Δημοσίου, το οποίο έχει πλέον την ευχέρεια να συμψηφίζει τις οφειλές του με χρέη ιδιωτών- ακόμη και με χρέη που δεν είναι ληξιπρόθεσμα, ακόμη και με οφειλές που καταβάλλονται με δόσεις περαίωσης.
Το Δημόσιο, λοιπόν, θα κάνει … κατά βούληση συμψηφισμούς! Η … άνεση του θα είναι τόσο μεγάλη, ώστε θα μπορεί να κάνει συμψηφισμούς ακόμη και με – προς αυτό- χρέη που έχουν «παγώσει», κατόπιν δικαστικών ετυμηγοριών και εντολών.
Σε μία – μόνο- κατηγορία περιπτώσεων αίρεται το «ελεύθερο» του Δημοσίου να συμψηφίζει: Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ιδιώτες – φυσικά πρόσωπα ή εταιρείες- έχουν πετύχει «πάγωμα» της οφειλής με δικαστική απόφαση που αποδέχεται το «προδήλως βάσιμο» των αιτημάτων τους.
Πρόκειται για υποθέσεις, στις οποίες τα δικαστήρια διαπιστώνουν καταφανέστατο σφάλμα στη χρέωση των ιδιωτών και ως εκ τούτου θεωρούν ότι οι οφειλές αυτές θα «εκπέσουν» οπωσδήποτε, σε μελλοντικές δικαστικές διαδικασίες.
Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, το Δημόσιο θα μπορεί να συμψηφίζει.
Μια ψήφος αρκούσε…
Είναι ίσως οξύμωρο το γεγονός ότι μια τόσο σημαντική για τις … εισπρακτικές διαθέσεις του Δημοσίου απόφαση ελήφθη με πλειοψηφία μίας ψήφου, στο ΣτΕ!
Με αυτήν την -απολύτως οριακή- πλειοψηφία, το ΣτΕ έκρινε ως ανεκτή, από συνταγματικής πλευράς, την πρακτική του «αυτεπάγγελτου συμψηφισμού χρεών», απορρίπτοντας τη θέση μιας επιχείρησης, σύμφωνα με την οποία ήταν αντισυνταγματικός ο συμψηφισμός που έκανε η αρμόδια ΔΟΥ.
Η συγκεκριμένη ΔΟΥ προέβη σε συμψηφισμό του ποσού των 207.798 ευρώ, τα οποία της όφειλε το κράτος για παροχή υπηρεσιών ασφαλείας, με μη ληξιπρόθεσμα χρέη της, ύψους 1, 5 εκ. ευρώ.
Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της μειοψηφίας του ΣτΕ, ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός με οφειλές μη ληξιπρόθεσμες ή «παγωμένες» από δικαστικές αποφάσεις είναι αντισυνταγματικός, διότι αίρει το δικαίωμα των πολιτών να προγραμματίζουν την οικονομική δραστηριότητά τους, καθώς επιτρέπει την μονομερή ανατροπή των όρων που διέπουν τις δοσοληψίες τους με το κράτος.
