Έκτακτα μέτρα λιτότητας, με νέα χαράτσια και άτυπη στάση πληρωμών από το δημόσιο, θα είναι αναγκασμένη να λαμβάνει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση τα επόμενα δέκα χρόνια κάθε φορά που δεν θα «πιάνει» τους στόχους του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του ετήσιου προϋπολογισμού.
Έκτακτα μέτρα λιτότητας, με νέα χαράτσια και άτυπη στάση πληρωμών από το δημόσιο, θα είναι αναγκασμένη να λαμβάνει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση τα επόμενα δέκα χρόνια κάθε φορά που δεν θα «πιάνει» τους στόχους του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και του ετήσιου προϋπολογισμού.
Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι η συμφωνία της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής για κούρεμα του ελληνικού χρέους δεν σημαίνει ότι θα μειωθεί κατά 50% ολόκληρο το δημόσιο χρέος, που αγγίζει πλέον τα 350 δισ. ευρώ. Στο κούρεμα δεν περιλαμβάνονται τα δάνεια της Τρόικα των τελευταίων δύο ετών, τα έντοκα γραμμάτια και τα ομόλογα της ΕΚΤ.
Αυτό που θα μειωθεί στην πραγματικότητα κατά 50% είναι το υπόλοιπο κομμάτι του χρέους που υπολογίζεται στα 205 με 210 δισ. ευρώ, άρα το κέρδος από το κούρεμα θα είναι της τάξης των 105 δισ. ευρώ. Κι αυτό μόνο υπό την προϋπόθεση ότι όλοι οι ιδιώτες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα θα δεχτούν να «υπακούσουν» στη συμφωνία της ΕΕ με το IFF.
Ουσιαστικά, αν προστεθούν και τα 30 δισ. για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών καθώς και τα ποσά που θα χρειαστούν για την στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων, το συνολικό δημόσιο χρέος μετά το κούρεμα θα εξακολουθεί να είναι στα 270 με 280 δισ.
Στα θετικά της συμφωνίας είναι το ετήσιο όφελος των 4 περίπου δισ. ευρώ από τις πληρωμές για τόκους (1,5 με 2% του ΑΕΠ). Αυτό είναι το «μαξιλάρι» που υπολογίζει η κυβέρνηση για να πετύχει τους στόχους για το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα επόμενα χρόνια.
Ωστόσο, αυτά τα 4 δισ. δεν υπολογίζονται στο πρωτογενές έλλειμμα (έσοδα μείον δαπάνες για τη λειτουργία του Δημοσίου). Αυτό σημαίνει ότι στα επόμενα χρόνια η εκάστοτε κυβέρνηση θα πρέπει να παίρνει σκληρά μέτρα λιτότητας κάθε φορά που ο προϋπολογισμός δεν θα της βγαίνει.
Η εξίσωση φαίνεται δισεπίλυτη καθώς η χώρα ταλανίζεται από την ύφεση, η οποία έχει αρνητικές συνέπειες στην κατανάλωση, άρα και στα έσοδα από το ΦΠΑ, και στην ανεργία, που αυξάνεται οξύνοντας με τη σειρά της το ταμειακό πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων. Κάθε μία μονάδα αύξηση της ανεργίας απαιτεί έξτρα χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων κατά 700 εκ. ευρώ…
Την ήδη δύσκολη κατάσταση δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο η απαίτηση της Τρόικα να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες κατά 9% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Αυτό και μόνο σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπο να μειώσει τις δαπάνες της κατά 15 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα 9 χρόνια. Δηλαδή να εξοικονομεί 1,6 δισ. ευρώ το χρόνο…
