Το Βερολίνο είναι αποφασισμένο να επιμείνει σε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα ως αντάλλαγμα για περαιτέρω οικονομική βοήθεια.
«Δεν μπορείς έτσι απλά να παραδώσεις σε κάποιον το τσεκ επιταγών σου και να τον αφήσεις να ξοδέψει τα χρήματά σου». Ο επικεφαλής της Γερμανικής κεντρικής τράπεζας δεν μάσησε τα λόγια του, όταν ερωτήθηκε μέχρι που είναι έτοιμη να φτάσει η κυβέρνηση της χώρας του προκειμένου να σώσει την Ευρωζώνη από την καταστροφή. Το Βερολίνο είναι αποφασισμένο να επιμείνει σε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα ως αντάλλαγμα για περαιτέρω οικονομική βοήθεια.
Αυτή η πρόταση λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο η οικονομία έχει αλλάξει τη δυναμική της πολιτικής στην Ευρωζώνη.
Η Γερμανία δεν είναι απλά η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Την τελευταία δεκαετία έχει γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική ακολουθώντας μία σκληρή γραμμή δομικών μεταρυθμίσεων, τις οποίες θέλει τώρα να δει να τις εφαρμόζουν και η Ελλάδα και η Ιταλία και η Ισπανία και η Πορτογαλία. Η λογική είναι απλή: εφόσον καταφέραμε να το κάνουμε εμείς, μπορούν κι αυτοί.
Τρεις είναι αυτή τη στιγμή οι παράγοντες που καθορίζουν τη στάση της Γερμανίας:
Ο πρώτος έχει να κάνει με την ισχυρή οικονομική βάση της (ένα δίκτυο μικρών, μεσαίων και μεγάλων εταιρειών που έχουν πρόσβαση σε μακροπρόθεση χρηματοδότηση, διαθέτουν ένα εξαιρετικά ικανό εργατικό δυναμικό και έχουν επενδύσει στον τομέα της ανάπτυξης προϊόντος).
Ο δεύτερος έχει να κάνει με το γεγονός ότι, από την αρχή της δημιουργίας της κοινής νομισματικής ένωσης, η Γερμανία είχε κάνει όλα τα απαραίτητα βήματα ώστε να γίνει περισσότερο ανταγωνιστική.
Τέλος, ο τρίτος παράγοντας έχει να κάνει με τη στροφή στην παγκόσμια οικονομία προς την ανατολή, πράγμα που έχει παίξει ρόλο στην ενδυνάμωση της Γερμανίας. Χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία αναζητούν να οικοδομήσουν τους τομείς βιομηχανικής παραγωγής τους και για να το πετύχουν αυτό χρειάζονται τα κεφαλαιϊκά αγαθά που είναι η ειδικότητα των παραδοσιακά οικογενειοκρατούμενων Γερμανικών επιχειρήσεων.
Αποτελεί άποψη πολλών ειδικών σε θέματα οικονομίας ότι είναι λάθος να πιστεύεται πως η Γερμανική οικονομία έχει κερδίσει από τη συμμετοχή της στην Ευρωπαική Ένωση. Έκτοτε, η ανάπτυξή της έχει επιβραδυνθεί, η παραγωγικότητά της έχει ανακοπεί, οι αποδοχές των εργαζομένων έχουν μειωθεί.
Ωστόσο, τη δεδομένη στιγμή η διάλυση του ευρώ είναι κάτι αδιανόητο, πράγμα που σημαίνει ότι η μόνη επιλογή που έχει η Μέρκελ δεν είναι να γίνει η Γερμανία περισσότερο Ευρωπαϊκή, αλλά να αντιστρέψει τους όρους και να προσπαθήσει να κάνει την υπόλοιπη (νότια) Ευρώπη περισσότερο Γερμανική.
