Άρθρο του Αντιδημάρχου Οικονομικών του Δήμου Περιστερίου…
Του Αλέξη Σταυρούλια (Αντιδήμαρχος Οικονομικών Δήμου Περιστερίου)
Άνθρωποι και παρατάξεις που βρέθηκαν να εκτίθενται στην βούληση των πολιτών στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, αναγκάστηκαν να περιοριστούν ανάμεσα στην πραγματικότητα των μνημονίων και στις κατατεθειμένες προγραμματικές τους προθέσεις.
Αιρετοί που σε κάθε περίπτωση επιθυμούσαν καλοπροαίρετα και ειλικρινά να ανταποκριθούν στο σύνολο των προεκλογικών υποσχέσεων τους, έπρεπε όχι μόνο να λειτουργήσουν χωρίς τις προβλεπόμενα έσοδα, αλλά και χωρίς τις δεδομένες ή τις βασικές κρατικές ενισχύσεις.
Ποτέ άλλοτε στην μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου, άνθρωποι και φορείς δεν βρέθηκαν ανάμεσα σε μια τόσο μεγάλης έκτασης δραματική περικοπή δαπανών, σε μια τόσο βαθιά οικονομική κατάρρευση.
Οι κοινωνικές δομές, το κράτος πρόνοιας αποδυναμώθηκαν σε τέτοιο βαθμό που οι πόλεις και οι γειτονιές βρέθηκαν στα όρια μιας ανθρωπιστικής κρίσης.
Όσοι βρεθήκαμε να κρατάμε τους «κουμπαράδες» της τοπικής αυτοδιοίκησης, έπρεπε όχι μόνο να τους γεμίσουμε με μαγικό όντως τρόπο αλλά και να τους μοιράσουμε δίκαια και εύστοχα.
Καμία αστοχία δεν μπορούσε να επιτραπεί όχι γιατί υπήρχε αυστηρότητα πολιτική-διοικητική αλλά γιατί κάθε ευρώ σε αυτόν τον τόπο είναι ικανό να απαλύνει τον πόνο κάποιων ανθρώπων. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε πάντα να είναι.
Στην περίπτωση του Δήμου Περιστερίου, βρεθήκαμε απέναντι σε μια δραματική υστέρηση εσόδων εξαιτίας των δυσκολιών των πολιτών. Η υποχρέωση μας να διευκολύνουμε στα όρια του εφικτού και του επιτρεπόμενου, τις υποχρεώσεις των δημοτών απέναντι στις οικονομικές υπηρεσίες ήταν προϋπόθεση αλλά και χρέος.
Σκοπός μας ήταν να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή της πόλης, συστατικό απαραίτητο για την ομαλή εξέλιξη της καθημερινότητας των πολιτών.
Έπρεπε να ενισχύσουμε με τρόπο αυτοχρηματοδοτούμενο τις κοινωνικές δομές και την πρόνοια σε εκείνους που πραγματικά υπέφεραν από την κρίση.
Αναζητήσαμε χορηγίες και ιδιωτικά κεφάλαια για να λειτουργήσουμε το κοινωνικό παντοπωλείο, οργανώσαμε ένα δίκτυο κοινωνικών προσφορών για να απαλύνουμε τον πόνο των ανθρώπων που βρέθηκαν σε ανάγκη.
Ταυτόχρονα αναζητήσαμε με πολύ σχολαστικό και πιεστικό τρόπο κονδύλια από την περιφέρεια και ευτυχώς τα εξασφαλίσαμε. Καλύψαμε με αυτόν τον τρόπο την ανάγκη της ολοκλήρωσης έργων που χρειάζονται για να πάνε την πόλη επαρκώς προετοιμασμάνη στο αύριο.
Δυσκολευτήκαμε να επαναπροσδιοριστούμε και εμείς σε κάτι πραγματικά πρωτοφανές. Όμως τα καταφέραμε. Αν και η λέξη «καταφέραμε» έχει μια καθημερινή επιβεβαίωση, εντούτοις ανήκει στο μεγαλύτερο βαθμό στις προσπάθειες του κόσμου.
Εκείνος με την υπευθυνότητα του, με την κατανόηση και την υπομονή του, μας έδωσε χρόνο και χώρο να τον βοηθήσουμε αλλάζοντας περισσότερο τους οικονομικούς δείκτες και λιγότερο την ίδια του την ζωή στην πόλη η οποία εξαιτίας της κρίσης ασφαλώς έχει αλλάξει. Σε ότι με αφορά ανέλαβα εξ αρχής να τιμήσω περισσότερο την λέξη υπεύθυνος παρά τον τιμητικό ασφαλώς τίτλο «Αντιδήμαρχος».
Μπορώ έτσι να περπατάω ανάμεσα σε ανθρώπους προβληματισμένους από την κατάσταση αλλά ψύχραιμους και έτοιμους να συνεχίσουν την προσπάθεια να βγούμε από την κρίση.
Μπορώ να τους κοιτάζω στα μάτια, γιατί παραμένω ένας από αυτούς. Γιατί δεν ξεχνώ τις ανάγκες τους, τα όνειρα τους τις ελπίδες τους. Σε αυτά τα τρία στοιχεία πρέπει να εστιάσουμε πέρα και πάνω από τους αριθμούς και τους δείκτες. Και τότε θα χαμογελάσουμε ξανά.
