Όχι, δεν πρόκειται για ένα ακόμα κείμενο αντι-εμβολιαστών ή υπέρμαχων του εμβολίου, αλλά μια καταγραφή της πραγματικότητας.
Ζούμε στην εποχή του κορωνοϊού, μιας πανδημίας που μας ταλαιπωρεί και μας οδηγεί συνεχώς σε βήματα προς τα πίσω.
Η οικονομία της χώρας και των πολιτών της είναι σε κρίσιμη κατάσταση, εκτός εξαιρέσεων, με το αύριο να φαντάζει πιο αβέβαιο από ποτέ.
Όλα αυτά ενώ βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού που θα έλεγε κανείς ότι θα μας είχε βοηθήσει στην αλλαγή διάθεσης και ψυχολογίας, αλλά μάταια.
Οι θυσίες στο βωμό του κορωνοϊού συνεχίζονται με την Κυβερνήση να θέλει, να προσπαθεί και τελικά να μην καταφέρνει να πείσει απόλυτα τους πολίτες για τον εμβολιασμό.
Ίσως γιατί δεν προσπαθεί με μια διαφορετική λογική αλλά με την ίδια, παλιά και κουραστική για τον κόσμο τακτική. Πολλά χρήματα στους λίγους μιντιάρχες, δωράκια λίγων εκατοντάδων ευρώ στους νέους και καθημερινή τρομοκρατία από τα κανάλια.
Άραγε πόσο κινούν το ενδιαφέρον του κόσμου όλα τα παραπάνω ώστε να οδηγηθούν στο πολυπόθητο ραντεβού εμβολιασμού;
Οπωσδήποτε ο καθένας καταλαβαίνει ότι βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή στο θέμα της πανδημίας και όλοι μας ευελπιστούμε να ξεφύγουμε από αυτό γρήγορα.
Αλλά μην στοχοποιούμε τα μαγαζιά εστίασης, την ώρα που στα δημόσια κτίρια και υπηρεσίες γίνεται πανικός από κρούσματα.
Μην στοχοποιούμε τα πάρτι νέων ανθρώπων, την ώρα που στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς οι «αγκαλιές» των πολιτών ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.
Ας φανούμε λίγο πιο σοβαροί απέναντι στους πολίτες και ας μην τους κατακλύζουμε με υπερβολές και φόβο για να τους οδηγήσουμε εκεί που θέλουμε.
Πολύ απλά θα οδηγηθούμε στην αποτυχία.
