Υπάρχει κάποιος που να μην έχει εισέλθει σε λεωφορείο είτε για να πάει στη δουλειά του, είτε για να πάει στη σχολή του είτε για να πάει σε κάποια δημόσια υπηρεσία, είτε, τέλος πάντων, για να εξυπηρετηθεί διότι δεν διαθέτει αυτοκίνητο ή δεν έχει τη δυνατότητα, πλέον, να χρησιμοποιήσει αυτοκίνητο;
Φυσικά, όλοι μας έχουμε χρειαστεί τα λεωφορεία. Όμως αυτά, ειδικότερα στη Δυτική Αθήνα, είναι σε κάκιστη κατάσταση. Και από άποψη συντήρησης και από άποψη καθαριότητας και από άποψη περιβαλλοντική!
Αρχικά, καθημερινά παρατηρούνται δεκάδες περιστατικά βλαβών στα λεωφορεία. Το μεγαλύτερο μέρος των λεωφορείων είναι αρκετά παλιά. Με λίγη έρευνα, μαθαίνουμε ότι χρησιμοποιούνται ακόμα και λεωφορεία με χρονολογία κατασκευής 1993 καθώς και 1998. Επίσης, υπάρχουν άλλα λεωφορεία με ημερομηνία κατασκευής 2004. Εδώ πρέπει να τεθούν κάποια σημαντικά ερωτήματα που αφορούν την ασφάλεια των πολιτών: Κάθε πόσο συντηρούνται τα συγκεκριμένα λεωφορεία; Ποια είναι η άποψη των υπευθύνων για τις θέσεις και τα εξαρτήματα εντός των λεωφορείων που τρίζουν και είναι έτοιμα να αποκολληθούν από τη θέση τους; Επιπλέον, παρατηρούνται αρκετά προβλήματα με τα κουμπιά στάσης των λεωφορείων που δεν μπορούν να πατηθούν με ευκολία ή είναι εντελώς κατεστραμμένα.
Λεωφορείο Mercedes-Benz O405N του 1993
Λεωφορείο Irisbus Agora S του 2004
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους του ΟΑΣΑ, τα υπάρχοντα λεωφορεία κινούνται με ανταλλακτικά από παροπλισμένα και εκτός λειτουργίας λεωφορεία! Συν τοις άλλοις, οι τεχνικοί του ΟΑΣΑ αναγκάζονται να αντικαθιστούν τα φθαρμένα ελαστικά με μεταχειρισμένα από τα λεωφορεία που έχουν τεθεί εκτός κυκλοφορίας λόγω έλλειψης πόρων και μεγάλης αυθαιρεσίας χρημάτων. Έτσι εξηγείται και η συνεχής μείωση των δρομολογίων με αποτέλεσμα οι επιβάτες να στοιβάζονται στις στάσεις των λεωφορείων περιμένοντας σε ατελείωτες ουρές. Παράλληλα, δεν διασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών καθώς ποτέ δεν αποκτούνται νέα λάστιχα.
Τώρα, είναι η στιγμή να αναφερθεί ένα από τα πιο καίρια και σημαντικά θέματα για τους επιβάτες. Αυτό είναι η καθαριότητα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Μόνο και μόνο η όψη των υφασμάτινων καθισμάτων των λεωφορείων αποτρέπουν κάποιον από το να κάτσει. Εκατοντάδες επιβάτες χρησιμοποιούν τα λεωφορεία καθημερινά. Τα χερούλια και οι λαβές ακαθάριστες και αυτές. Γκράφιτι στα καθίσματα, λιωμένες τσίχλες και γδαρμένα τζάμια, συνθέτουν, επίσης, ένα άσχημο σκηνικό. Σε αντίθεση με άλλα μέσα, όπως το μετρό ή το τραμ, τα λεωφορεία είναι άκρως εγκαταλελειμμένα από τους αρμόδιους.
Φυσικά, τα προβλήματα δεν περιορίζονται μόνο εκεί. Αν εξαιρεθούν τα λεωφορεία που κινούνται με φυσικό αέριο, τα τρόλεϊ και ελάχιστα λεωφορεία νέας γενιάς, όλα τα υπόλοιπα ρυπαίνουν εξαιρετικά το περιβάλλον. Είναι γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης, όπου συνεχώς ανακαλύπτονται νέοι τρόποι δημιουργίας πετρελαιοκινητήρων φιλικών προς το περιβάλλον. Το πλήθος των λεωφορείων που χρησιμοποιούνται αποτελείται από μηχανές ξεπερασμένης γενιάς που δεν ανταποκρίνονται στις παρούσες ανάγκες. Πάνω σε αυτόν τον τομέα, η Ελλάδα δεν θυμίζει Ευρωπαϊκή χώρα, αν αναλογιστεί κανείς πως πριν από λίγο καιρό στην Αγγλία ανακοινώθηκε ότι αρκετά λεωφορεία θα κινούνται με καύσιμα από απόβλητα λίπους και ελαίων!
Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται άσχημα, αλλά η είδηση της αύξησης του εισιτήριου από το 1,20€ στο 1,40€ είναι η χειρότερη από όλες. Επιπρόσθετα, το Υπουργείο Υποδομών αποφάσισε να εφαρμόσει από τον Φεβρουάριο αυξήσεις σε ορισμένες κάρτες απεριορίστων διαδρομών. Συγκεκριμένα, η τιμή της μηνιαίας κάρτας για όλα τα μέσα και το αεροδρόμιο ανέρχεται σε 49 ευρώ, από 45 ευρώ (25 ευρώ από 23 ευρώ η μειωμένη), η τριμηνιαία σε 142 ευρώ από 130 ευρώ (71 ευρώ από 65 ευρώ η μειωμένη), η εξάμηνη σε 250 ευρώ από 230 ευρώ (125 ευρώ από 115 ευρώ) και η αντίστοιχη ετήσια κάρτα σε 490 ευρώ από 450 ευρώ (245 ευρώ από 230 ευρώ η μειωμένη).
Η εξαμηνιαία κάρτα για όλα τα μέσα (εκτός αεροδρομίου) κοστίζει πλέον 170 ευρώ από 165 ευρώ και η ετήσια από 320 ευρώ φτάνει τα 330 ευρώ. Οι αντίστοιχες μειωμένες κάρτες έχουν αυξηθεί σε 85 ευρώ (από 83) και 165 ευρώ (από 160).
