Διακήρυξη της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών Π. Ε. Γ’ Διεύθυνσης Αθήνας.
Δ Ι Α Κ Η Ρ Υ Ξ Η
της Ενωτικής Κίνησης Εκπαιδευτικών Π. Ε Γ’ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Ο νεοφιλελευθερισμός, ως μέθοδος οργάνωσης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, οδήγησε και στην πολύπλευρη διεύρυνση του κοινωνικού ρήγματος. Με την αποθέωση του «ιδίου συμφέροντος», της «αυτορρύθμισης των αγορών», της ιδιωτικοποίησης των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, της εικονικής οικονομίας, εξάντλησε τα όρια της κοινωνικής ανοχής και οδήγησε σε μια βαθιά και διαρκή οικονομική, κοινωνική και οικολογική κρίση.
Εν τούτοις όμως, οι κυρίαρχες δυνάμεις της λυμφατικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ανεπτυγμένο κόσμο λαμβάνουν μέτρα «εξόδου» από αυτήν, τα οποία έχουν την ίδια συστημική λογική. Τα θύματα της κρίσης, οι μεγάλες μάζες των φτωχών, των νεόπτωχων, των ανήμπορων, των απόκληρων της ζωής, αλλά και των μισθωτών, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, των μικροαγροτών-θυμάτων της Κ.Α.Π. και της απελευθέρωσης των αγορών, των ανέργων νέων, καθώς και των «ευέλικτα» εργαζομένων ή ετεροαπασχολούμενων των σύγχρονων εργασιακών προσαρμογών, καλούνται, με διαρκή προγράμματα νεοσυντηρητικής δημοσιονομικής «ανασύνταξης», να πληρώσουν τις αστοχίες της πολιτικής τους.
Ο μεγάλος χαμένος της απορρυθμιστικής περιόδου που διανύουμε είναι το Κοινωνικό Κράτος σε όλες τις πτυχές και εκφάνσεις του. Αφού όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα συρρικνώθηκαν οι πηγές χρηματοδότησής του, με τη χαλάρωση και την αποσύνδεση των υποσυστημάτων του από τις αναγκαίες μορφές κοινωνικής οικονομίας, τώρα εισέρχεται στο στάδιο της προϊούσας ποσοτικής και ποιοτικής συρρίκνωσης των παροχών του. Αυτό αφορά σε όλο το πλέγμα των εργασιακών, ασφαλιστικών, εκπαιδευτικών, ιατροφαρμακευτικών-νοσηλευτικών, περιβαλλοντικών, συγκοινωνιακών, πολιτιστικών, οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων. Κυρίως αφορά στην καθημερινή χρήση και απόλαυση, από όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, των Δημοσίων Αγαθών και υπηρεσιών, που παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα. Με την επίκληση του ευφημισμού των μεταρρυθμίσεων, εξελίσσεται ένα σχέδιο ματαίωσης της εναλλακτικής οργάνωσης του μέλλοντος, ενώ στο παρόν, όχι μόνο καθιστά δύσκολη,
-αν όχι αδύνατη- την πρόσβαση στα χρειώδη της ζωής των φτωχότερων στρωμάτων του πληθυσμού, αλλά υποβιβάζει και την ποιότητά τους.
Το Κοινωνικό Κράτος (με την ευρεία έννοια) και τα Δημόσια Αγαθά βρίσκονται στην καρδιά της Πολιτικής Κοινωνίας. Είναι τα σπουδαιότερα δημιουργήματα του δημοκρατικώς δρώντος Λαού. Θεσπίστηκαν κατόπιν μεγάλων κοινωνικών αγώνων. Ενσαρκώνουν την επίγνωση ότι είναι απαραίτητα για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και για την αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας. Θεμελιώνουν και νομιμοποιούν τις υπαρκτικές βάσεις της κοινωνικής συμβίωσης. Αμβλύνουν τις ταξικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Η οργάνωσή τους με τις βέλτιστες μεθόδους και τους αρίστους λειτουργούς πολλαπλασιάζει την κοινωνική παραγωγικότητα και δημιουργεί το στέρεο έδαφος της ευτυχίας όλων των πολιτών. Εδώ εντοπίζεται το πρώτιστο μέλημα της αυτόνομης πολιτικής λειτουργίας, που επιβάλλεται να επικυριαρχήσει όλων των άλλων κοινωνικών λειτουργιών, κυρίως δε, επί της οικονομικής, η οποία, τις δεκαετίες που διανύουμε, λαμβάνει τις πρωτογενείς αποφάσεις.
Η δομική ανεργία γίνεται συστατικό στοιχείο των κοινωνιών με αυξητικές τάσεις. Ο όγκος εργασίας που απομένει για τη χειρωνακτική, πνευματική ή μικτή εργασία κατακερματίζεται σε όλο και πιο ασύντακτες και ανεξέλεγκτες μορφές ελαστικής απασχόλησης με υποτυπώδεις αμοιβές. Προϊόντος του χρόνου, όλο και μεγαλύτερος όγκος εργασίας εξαιρείται από τις συλλογικές ρυθμίσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα και μεταβάλλονται σε σχέσεις «καθαρού» μισθού. Μαζί με την αποδόμηση του σκληρού πυρήνα της μισθωτής εργασίας, που υποβαθμίζει «την αξία της τιμής της εργατικής δύναμης», καταρρέει και το συναρτημένο με αυτήν Ασφαλιστικό Σύστημα. Τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης από τη χρηματοπιστωτική κρίση συνοδεύονται από ραγδαίες εργασιακές επιδεινώσεις, με την έκρηξη της ανεργίας και τη γενίκευση της ευελιξίας. Και οι κυβερνήσεις, αντί να προετοιμάσουν μιαν εμφανώς εναλλακτική πρόταση οικονομικής ανάκαμψης, που θα βρίσκεται στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου της κρίσης (με προέχουσα επιδίωξη τη δημιουργία νέων θέσεων σταθερής εργασίας αξιοπρεπούς αμοιβής), συμπράττουν στην καθολική απορρύθμιση, υποκύπτοντας στις πιέσεις της Διεθνούς των τραπεζιτών, των επενδυτικών funds και των οίκων αξιολόγησης και επιμένοντας στο ίδιο περιβαλλοντοκτόνο μοντέλο και στην ένταση της συσσώρευσης της εικονικής οικονομίας.
Η ατομοκεντρική πρόσληψη ζωής που προώθησαν, κατάργησε την αμεσότητα των συνελεύσεων και τη δραστικότητα των συλλογικοτήτων. Το διαδίκτυο, από επιβοηθητικό μέσο ενημέρωσης, επικοινωνίας και προετοιμασίας των συνεδριάσεων, μεταβλήθηκε σε χοάνη εξαφάνισης των διαπροσωπικών σχέσεων και διαδικασιών. Η παρακμή της ενεργού Εκκλησίας του Δήμου υποβαθμίζει περαιτέρω το κομματικό και συνδικαλιστικό φαινόμενο. Κόμματα και Συνδικάτα μεταβάλλονται σε ασαφή, αποϊδεολογικοποιημένα και ρευστά αισθητικά μορφώματα, αδύναμα να επαγγελθούν την αλλαγή, πολύ δε περισσότερο, την ανατροπή των συντεταγμένων του νεοφιλελεύθερου συστήματος.
Το συνδικαλιστικό κίνημα ως κοινωνικό υποσήστυμα από βασικός πυλώνας διαμόρφωσης συλλογικών συνειδήσεων και δράσεων έχει μεταβληθεί σε «άδειο πουκάμισο» που αναζητά σκελετούς σε απαρχαιωμένες ντουλάπες, εγκλωβισμένο σε αρχέτυπα και μικροκομματικές ιδεοληψίες. Με δομοκρατικές λογικές και αυτοποητικές αντιλήψεις, συστημικό σε κενοδοξότητες και αντισυστημικό στην ουσιαστική παρουσία στα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων έχει μεταβληθεί σε ένα αποστεωμένο γραφειοκρατικό μηχανισμό, «νομιμοποιητική βάση» του συστήματος.
Μετά την από-ιδεολογικοποίηση και την αποδόμηση των κοινωνικών θεσμών, λόγω της ιδεολογικής κυριαρχίας της «ενιαίας σκέψης», μια νέα εποχή τομών και αλλαγών δημιουργείται στην οποία όλοι πρέπει να συμμετέχουμε. Με μια νέα διαλεκτική σκέψη βασιζόμενη στις ιστορικές καταβολές και τη σημερινή κρίση πρέπει να δημιουργήσουμε το νέο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο παρέμβασης και προοπτικής με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
- Αλληλεγγύη έναντι ανταγωνισμού
- Από-εμπορευματοποίηση έναντι ιδιωτικοποίησης, αλλά και κρατισμού
- Οικονομία των αναγκών έναντι οικονομίας του κέρδους
- Οργανωμένες ανιδιοτελείς διαμαρτυρίες , σύμπραξη πολιτικών και κοινωνικών φορέων χωρίς ηγεμονεύσεις
- Διαφορετικές εστιάσεις και ανάγκη συνένωσης αυτών των εστιών
- Νέου τύπου κοινωνικών φορέων και συνδικάτων
Δεν ήρθε το τέλος της εξέλιξης των Κοινωνιών και της Ιστορίας, με την επικράτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ο ανθρώπινος παράγοντας, η κοινωνία των ενεργών πολιτών, η κοινότητα της Γνώσης, της Έρευνας και της Πληροφόρησης, οι μηχανισμοί αναδημιουργίας της Συνείδησης, οφείλουν:
-Να αρθρώσουν τον δικό τους αυτόνομο και πλήρη συλλογισμό.
-Να αποδώσουν τα φαινόμενα, τα γεγονότα, τις διαμορφούμενες καταστάσεις, το διευρυνόμενο κοινωνικό ρήγμα, την περιβαλλοντική κατάρρευση, την αυξημένης ταξικότητας συγκρότηση της Κοινωνίας, την πολύπλευρη αλλοτρίωση, στις πραγματικές τους αιτίες, που είναι οι ιδιοτελείς, αντι-κοινωνικές και αντι-ανθρώπινες αποφάσεις των επικυρίαρχων τάξεων και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
-Να συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που αποκαθιστά την αρτιότητα του περιβάλλοντος, αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, εντός των πλαισίων της αειφορίας, επανενώνει τον κοινωνικό ιστό με την καθολικότητα της πλήρους και ασφαλισμένης εργασίας και αποδίδει σε όλους τους πολίτες τη χρήση και απόλαυση των άυλων και υλικών Δημοσίων Αγαθών, διευκολύνοντας την απρόσκοπτη άσκηση όλων των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή και την αυτόνομη δράση μας με τις προσπάθειες όλων αυτών που τα θέτουν στο επίκεντρο της Πολιτικής Κοινωνίας. Επιθυμία μας είναι να συμβάλλουμε στην αποτελεσματικότητα αυτού του αγώνα που διεξάγουν πρόσωπα, Κινήματα, πολιτικά Κόμματα και άλλα ελπιδοφόρα μορφώματα της ενεργού κοινωνίας.
Για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού ιδρύουμε την
ΕΝΩΤΙΚΉ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
Κ α λ ο ύ μ ε
Κάθε συνάδελφο και ενεργό πολίτη που συμμερίζεται τις διαπιστώσεις, τις ανησυχίες και τις αρχές μας , να ενώσει μαζί μας τη φωνή και τη δράση του, ώστε να σχηματιστεί μια θαλερή και δυναμική παράταξη που έχει αναφορά την ποιοτική και ουσιαστική αναβάθμιση της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και την προστασία και τη προώθηση της κοινωνικής συνοχής.
Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΣΤΑΜΟΣ ΑΔΑΜ
ΜΠΑΤΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΧΑΛΙΔΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
