Δήλωση του Δημοτικού Συμβούλου Περιστερίου για τις πολιτικές εξελίξεις…
Αναλυτικά η δήλωση:
Ακόμα και σήμερα θυμάμαι εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη του 1993 που ο «Συνασπισμός της Αριστεράς και της προόδου» έμενε εκτός βουλής! (ποσοστό 2,94%) Προερχόμαστε και τότε από μία διάσπαση και προσπαθούσαμε να βρούμε τα «πολιτικά» μας πατήματα! Ακόμα και σήμερα θυμάμαι την επόμενη μέρα το πρωί και την βόλτα μου στα γραφεία του Συνασπισμού στην οδό Θεμιστοκλέους στην Αθήνα . Δύσκολη μέρα ξημέρωνε και τα πρόσωπα των συντρόφων μου έδειχναν την αβεβαιότητα για το αύριο. Ήταν Οκτώβρης του 1993 που οργανώθηκα και επίσημα ως μέλος σ αυτόν τον πολιτικό χώρο .
22 χρόνια περίπου έχουν περάσει από τότε , 22 ολόκληρα χρόνια να μιλάμε στην κοινωνία για την ριζοσπαστική αριστερά , για την αριστερά των κινημάτων , για την αριστερά της ελπίδας , για την αριστερά της νίκης. 22 χρόνια περπατάμε ένα δρόμο δύσκολο , 22 χρόνια δίνουμε έναν αγώνα άνισο , 22 χρόνια δεχόμαστε πυρά τόσο από τον δικομματισμό που για 40 και πλέον χρόνια επικρατούσε στην χώρα μας , όσο και από τα «αριστερά» .
Παλέψαμε , μείναμε ζωντανοί στα κινήματα , δηλώναμε παρόντες σε κάθε μορφή διεκδίκησης, δεν το βάζαμε κάτω , συνεχίζαμε κοιτάζαμε μπροστά …προχωράγαμε !
Δημιουργήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ των πολλών συνιστωσών , ένα πολιτικό εγχείρημα που πολλοί στοιχημάτιζαν στην αποτυχία του . Διαφορετικές απόψεις , διαφορετικές προσεγγίσεις, διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες κι όμως παρά τις δυσκολίες και τις αντιθέσεις μας , καταφέραμε να συνυπάρχουμε , να συνδιαμορφώνουμε και να μιλάμε στον κόσμο όχι για την κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά για αριστερή διακυβέρνηση . Δεν ήταν εύκολο αλλά η αριστερά έχει μάθει να δίνει μάχες και να τα «βγάζει πέρα» στα δύσκολα.
Ο κόσμος γυρνώντας την πλάτη στο παλιό κομματικό σύστημα πίστεψε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γενάρη του 2015 για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας είχαμε κυβέρνηση αριστεράς .
Ξέραμε πως τα δύσκολα ήταν μπροστά μας , ξέραμε πως ο κόσμος δεν θα μας έδινε ανοχή , ξέραμε πως μέσα σε λίγο χρόνο θα έπρεπε η κυβέρνηση της αριστεράς να δείξει την πολιτική της και το πιο δύσκολο, να την ασκήσει και να την αποδείξει . Δεν είχαμε χρόνο . Η πραγματικότητα μέσα σ αυτούς τους 7 μήνες ερχόταν συνέχεια σε κόντρα με την ιδεολογία μας. Κάναμε λάθη , ίσως γιατί δεν ήμασταν ακόμα έτοιμοι να κυβερνήσουμε , ίσως γιατί επιλέξαμε λάθος ανθρώπους να ασκήσουν πολιτική , ίσως , ίσως, ίσως…
Μέσα σ αυτούς τους 7 μήνες άλλαξε η φυσιογνωμία του κόμματος : έχουμε πλέον ένα προσωποκεντρικό κόμμα , η «εγωπάθεια» συντρόφων βρίσκεται στο απόγειό της και η λήψη αποφάσεων γίνεται μέσα σε έναν κλειστό πυρήνα ατόμων . Η αριστερά κατά την δική μου την άποψη ποτέ δεν μπορεί να είναι προσωποκεντρική . Η αριστερά είναι συλλογική προσπάθεια και η λήψη αποφάσεων γίνεται συλλογικά ! Το κόμμα μας μεταλλάχτηκε !!!
Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης έφερε ένα νέο μνημόνιο για την χώρα μας . Είμαστε πολύ μικροί για να τα βάλουμε με τους εκβιαστές της ΕΕ ; Το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι τόσο δυνατό και είναι πάνω από τους ανθρώπους ; Μήπως δεν είχαμε κανένα απολύτως σχέδιο και βαδίζαμε στα τυφλά ; Πολλά ερωτήματα πολλές απαντήσεις ! Αυτό όμως που δεν θα δεχθώ από κανέναν είναι ότι η αριστερή κυβέρνηση δεν προσπάθησε , δεν διαπραγματεύτηκε ! Σαφώς και προσπάθησε και διαπραγματεύτηκε , σαφώς και ηττήθηκε , δεν ηττήθηκε όμως η ελληνική κυβέρνηση ή ο Τσίπρας , αλλά η κυβέρνηση της αριστεράς! Αυτό ήθελαν οι εκβιαστές-δανειστές και αυτό πέτυχαν!
Η συνθηκολόγηση της αριστερής κυβέρνησης , που θα δεχθώ ότι είναι αποτέλεσμα εκβιασμού και εξαναγκασμού , βασίστηκε σε μία λάθος πολιτική γραμμή της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης . Και τι έκανε η αριστερά ; Ότι ακριβώς έκανε η δεξιά . Από αριστερά της ανατροπής γίναμε αριστερά της διαχείρισης , ίσως μίας καλύτερης διαχείρισης από την δεξιά όπως υποστηρίζουν μερικοί , αλλά η αριστερά δεν κάνει διαχείριση , αγωνίζεται και ανατρέπει .
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο , σύντροφοί μου αποχωρούν , σταθεροί στις απόψεις τους και στα πιστεύω τους και δημιουργούν έναν άλλο πολιτικό χώρο . Ο εμφύλιος της αριστεράς άρχισε . Ξεχάσαμε συντρόφια ποιος είναι ο εχθρός και στραφήκαμε οι μεν ενάντια στους δε. Εμείς που μαζί τρώγαμε τα δακρυγόνα στις πορείες ξαφνικά γίναμε εχθροί . Όχι σύντροφοι ο εχθρός δεν είναι ανάμεσά μας , όσο και αν μεταλλάχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ . Ο εχθρός είναι ο νεοφιλελευθερισμός και το κεφάλαιο που υπηρετούν τα αφεντικά και οι εντολοδόχοι τους και στη Ελλάδα ξέρουμε πολύ καλά ποιοι τους εκπροσωπούν . Ιδεολογικά σύντροφοι της αριστερής πλατφόρμας δεν μπορώ να σας παρακολουθήσω , ακόμα δεν μπορώ να πειστώ για την εναλλακτική λύση και το «όχι» μέχρι τέλους .
Σε μία διάσπαση , όπως και σε ένα διαζύγιο, έχουν και οι δύο πλευρές ευθύνες . Τα μέλη καλούνται με «αριστερόμετρο» να διαλέξουν στρατόπεδο . Ο Καβάφης έλεγε «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον μην την εξευτελίσεις»
Όσον αφορά εμένα προσωπικά δεν μπορώ να διαλέξω πλευρά! Δεν μπορώ να είμαι πλέον μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησα με ανιδιοτέλεια 22 χρόνια αλλά δεν μπορώ να ενταχθώ ως μέλος στην Λαϊκή Ενότητα .
Θα συνεχίσω να παλεύω και να αγωνίζομαι πάντα πιστός στην αριστερή πολιτική ιδεολογία , πάντα πιστός στις αρχές της αριστεράς , ως ανένταχτος . Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την Παιδεία την Υγεία και όλα τα κοινωνικά αγαθά που πλήττονται σήμερα , θα συνεχίσω να παλεύω για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και του καπιταλισμού . Ως αιρετός στην Πόλη μου θα συνεχίσω να παλεύω μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο με την παράταξη των Ενεργών Πολιτών , για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ της υπάρχουσας πολιτικής στον Δήμο.
Και αν η νίκη δεν έρθει αυτή την φορά , θα έρθει την επόμενη. Κι αν όχι την επόμενη , την μεθεπόμενη . Το χειρότερο δεν είναι να πέφτεις , αλλά να μη σηκώνεσαι . Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται . Οι άλλοι είναι όλοι νικητές.
Στέφανος Παπαδόπουλος
Δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου
Με την δημοτική παράταξη «Ενεργοί Πολίτες για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ στο Περιστέρι»