Ένα νεοϋορκέζικο δράμα εποχής με πρωταγωνίστρια τη Μαριόν Κοτιγιάρ, η θεαματική επιστροφή του «Πλανήτη των Πιθήκων» με το σίκουελ της σειράς, η νέα ταινία του Γάλλου Ρομπέρ Γκεντιγκιάν, μια περιπέτεια με τον Νίκολας Κέιτζ.
Ένα δράμα εποχής με φόντο την Αμερική της μεγάλης μετανάστευσης και κορυφαίες ερμηνείες από την Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Γιοακίν Φίνιξ.
Και η νέα θυελλώδης συνάντηση πιθήκων και ανθρώπων, σε μια περιπέτεια φαντασίας με προδιαγραφές blockbuster.
Και ένα τρυφερό προσωπικό έργο από τη Γαλλία. Και ένα χρονικό βίας και θανάτου με τον Νίκολας Κέιτζ.
Επίσης το «Κι όμως δεν γίνεται», κομεντί με τον Μάικλ Ντάγκλας και την Ντάιαν Κίτον, για το οποίο δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή. Ένα μάλλον άτονο κινηματογραφικό επταήμερο.
Κάποτε στη Νέα Υόρκη *** ½
(The immigrant)
Δραματική – Διάρκεια 117’
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γκρέι
Παίζουν: Μαριόν Κοτιγιάρ, Γιοακίν Φίνιξ, Τζέρεμι Ρένερ
Πόρνη ή εργάτρια με μισθό πείνας. Οι μόνες επιλογές για πολλά φτωχοκόριτσα που μετανάστευαν στις ΗΠΑ, γύρω στο 1920, αφήνοντας πίσω τους μία Ευρώπη ρημαγμένη από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για την Εύα, το αμερικανικό όνειρο σβήνει με το που πατάει το πόδι της στο Έλις Άϊλαντ, το περιβόητο κέντρο επιλογής αλλοδαπών.
Η φθισική αδελφή της η Μάγδα κλείνεται στο θεραπευτήριο και η ίδια περιμένει να απελαθεί από ώρα σε ώρα στην Πολωνία, καθώς δεν πήγαν να τις παραλάβουν οι ήδη εγκατεστημένοι στη Νέα Υόρκη συγγενείς τους.
Τη σώζει στο παρά πέντε ο Μπρούνο, ένας εβραίος μικροκακοποιός, ο οποίος την αγοράζει κυριολεκτικά από τους τελωνειακούς.
Εξαρτημένη απόλυτα από έναν σωματέμπορο και αποφασισμένη να βρει τα χρήματα για το εξιτήριο της Μάγδας, η Εύα αναγκάζεται να δεχθεί την πρόταση του «σωτήρα» της.
Πρώτα εμφανίζεται ημίγυμνη σε ένα βρομερό καμπαρέ και στη συνέχεια αρχίζει να δέχεται πελάτες. Η Εύα δεν κρύβει το μίσος της για τον «προστάτη» της και εκείνος δεν κρατάει κρυφό τον έρωτά του για αυτήν.
Στη νοσηρή τους σχέση παρεμβαίνει δυναμικά ο Ορλάντο, ένας ανιδιοτελής από μηχανής θεός για την άτυχη Πολωνέζα και την αδελφή της.
Ένας απρόσμενος αντεραστής για τον Μπρούνο, που θα διεκδικήσει με νύχια και δόντια το αντικείμενο του πόθου του.
Η Νέα Υόρκη του ’20, μητρόπολη της διαφθοράς και ζωντανή διάψευση του μύθου της χώρας των ευκαιριών για όλους, σε μια ταινία που χτίζει με τα υλικά του μελό ένα σκοτεινό δράμα εποχής.
Αναζητώντας τις ρίζες των σύγχρονων Αμερικανών, ο Τζέιμς Γκρέϊ («Μικρή Οδησσός», «Η νύχτα μας ανήκει», «Δύο έρωτες») ανασύρει με την σκαπάνη του την εκμετάλλευση και την πορνεία στο κοινωνικό υπέδαφος μιας άνομης πόλης όπου τα πάντα εξαγοράζονται.
Πάντως, η Εύα μπορεί να χάνει την τιμή της, διατηρεί όμως ακέραιες την υπερηφάνειά και την ασάλευτη χριστιανική της πίστη. Παραδόξως, το πιο τραγικό πρόσωπο είναι ο Μπρούνο, ο νταβατζής, που ο έρωτας τον καταστρέφει και παράλληλα τον λυτρώνει. Αξίζει να δείτε το «Κάποτε στη Νέα Υόρκη» μόνο και μόνο για τις ερμηνείες της Μαριόν Κοτιγιάρ και του Γιοακίν Φίνιξ (ο αγαπημένος ηθοποιός του σκηνοθέτη), που υποδύονται το καταραμένο ζευγάρι.
Η πρώτη αποδίδει άλλοτε συγκρατημένα και άλλοτε εκρηκτικά, όμως πάντα εκπληκτικά, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις της εγκλωβισμένης ηρωίδας. Ο δεύτερος, μεταμορφώνεται σταδιακά από σκληρός άνδρας σε ράκος, σε μια ερμηνεία που θυμίζει Μάρλον Μπράντο.
Την αίσθηση ζόφου και απελπισίας εντείνουν η βαθύχρωμη φωτογραφία του Ντάριους Κόντζι (“Seven”, «Από τη Ρώμη με αγάπη») και το κινηματογραφημένο ως στρατόπεδο συγκέντρωσης Έλις Άϊλαντ, όπου έγιναν κάποια γυρίσματα. Ένα έργο όχι διασκεδαστικό, αλλά βαθιά ψυχαγωγικό, με την αρχική έννοια της αγωγής της ψυχής.
Ο πλανήτης των πιθήκων: η αυγή ***
(Dawn of the planet of the apes)
Φαντασίας- Διάρκεια 131’
(σε 3D)
Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς
Παίζουν: Άντι Σέρκις, Τζέισον Κλαρκ, Γκάρι Όλντμαν, Κέρι Ράσελ, Τζούντι Γκριρ
Η έκτη ταινία με θέμα την αντιπαράθεση ευφυών πιθηκοειδών και ανθρώπων. Εν αρχή ην το αξεπέραστο πρότυπο «Ο πλανήτης των πιθήκων» (1968) του Φράνκλιν Σάφνερ με τον Τσάρλτον Ίστον.
Μετά τον αφανισμό μεγάλου μέρους της ανθρωπότητας από θανατηφόρο ιό, μερικοί επιζήσαντες με έδρα ένα κατεστραμμένο Σαν Φρανσίσκο συναντούν συμπτωματικά μία αγέλη γενετικά εξελιγμένων πιθήκων, που ζει σε ένα κοντινό δάσος.
Ένας μηχανικός και ο αρχηγός της αγέλης προσπαθούν να αποφύγουν την αναμέτρηση, όμως μια σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες πυροδοτείται από ένα κακόβουλο πίθηκο.
Αλληγορία για τη δυνατότητα συμφιλίωσης αντίθετων μεταξύ τους κοινωνικών ομάδων, με στοιχεία ουέστερν (απομονωμένοι άποικοι, καλοί και κακοί Ινδιάνοι, ιππικό που καταφθάνει στο τέλος). Ισχνό το θέμα, άνευ εκπλήξεων το σενάριο, όμως άκρως εντυπωσιακό το θέαμα.
Μεγαλόπρεπες επικές εικόνες, εμπνευσμένο «πάντρεμα» του ζωντανού με το animation, άψογος συντονισμός πλήθους κομπάρσων, θαυμάσια κινησιολογία.
Ένα συλλογικό επίτευγμα εκατοντάδων συντελεστών που συνεργάστηκαν στη διεύθυνση παραγωγής, στα σκηνικά και τα κοστούμια, στο μακιγιάζ, στα οπτικά και τα ηχητικά εφέ. Και των καλλιτεχνών του τμήματος animation. Και των ηθοποιών που έδωσαν μυαλό και ψυχή στους πιθήκους.
Και των κασκαντέρ που τους αντικατέστησαν στις επικίνδυνες σκηνές. Όλων αυτών των αγνώστων που πέτυχαν ένα εικαστικό αριστούργημα, συνδυάζοντας τα ταλέντα τους.
Ο μίτος της Αριάν ***
(Au fil d’ Ariane)
Κομεντί – Διάρκεια 93’
Σκηνοθεσία: Ρομπέρ Γκεντιγκιάν
Παίζουν: Αριάν Ασκαρίντ, Ζακ Μπουντέ, Ζαν Πιερ Νταρουσέν, Αναίς Ντεμουστιέ, Αντριάν Ζολιβέ
Ένα δώρο του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν (σκηνοθέτη του πολύ ανώτερου «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο») στη μούσα και σύντροφό του Αριάν Ασκαρίντ.
Αριάν ονομάζεται και η ηρωίδα, μια πενηντάχρονη που, την ημέρα των γενεθλίων της, καταλήγει σε ένα ψαροχώρι της Μασσαλίας, αφού περιπλανιέται στην πόλη.
Έχοντας προφανώς εγκαταλειφθεί από τον σύζυγο και τα παιδιά της, η Αριάν εγκαθίσταται εκεί και προσλαμβάνεται ως σερβιτόρα σε μια ψαροταβέρνα. Σύντομα θα γίνει το μέλος μιας μικρής κοινότητας εκκεντρικών τύπων.
Ο δύστροπος ταβερνιάρης, ο καταθλιπτικός Αφρικανός, η πόρνη και το αγόρι της, ο ηλικιωμένος συγγραφέας ο επιλεγόμενος «Αμερικάνος».
Θα της εκμυστηρευθούν τα προβλήματά της και εκείνη θα βρει απλές λύσεις για όλα. Η καλή νεράϊδα κάνει θαύματα με το μαγικό της ραβδάκι σε ένα φωτεινό, αισιόδοξο παραμύθι για ενήλικες που αγαπάει την πρωταγωνίστρια και τη Μασσαλία. Μία ταινία που σ’ αγγίζει σαν πεταλούδα.
Ανάλαφρη και απαλή, όμως δίχως βάρος. Χωρίς στέρεο σενάριο, δηλαδή χωρίς πιλότο, ηθοποιοί και σκηνοθέτης κάνουν εμφανώς το κέφι τους.
Ο θρίαμβος του αυτοσχεδιασμού σε ένα παρεϊστικο έργο, με αξιαγάπητους αλλά σχηματικούς χαρακτήρες και σκόρπιες απολαυστικές σκηνές που όμως δεν «πατάνε» πουθενά. Ένα όνειρο που το θυμάσαι μόνο για λίγο, αφού ξυπνήσεις.
Rage **
(Tokarev)
Θρίλερ – Διάρκεια 98’
Σκηνοθεσία: Πάκο Καμπέθας
Παίζουν: Νίκολας Κέιτζ, Ντάνι Γκλόβερ, Ρέιτσελ Νίκολς, Πίτερ Στορμάρε
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα. Ή το βίαιο παρελθόν σου βάζει τρικλοποδιά στο βολεμένο παρόν σου.
Όταν η ρωσική Μαφία απάγει την κόρη του, ο Πολ Μαγκουάιρ, πρώην κακοποιός και νυν επιτυχημένος επιχειρηματίας, ξεθάβει τα πιστόλια και τα μαχαίρια του και κηρύσσει τον πόλεμο στους απαγωγείς.
Στην πορεία ανακαλύπτει ότι ο λύκος ποτέ δεν αλλάζει.
Η γνωστή και χιλιοειπωμένη ιστορία της αυτοδικίας. Διαθέτει περισσή αγριότητα, ένα βλοσυρό Νίκολας Κέιτζ και ένα απρόβλεπτο φινάλε.
Το πρόβλημά της ταινίας είναι ότι φιλοδοξεί να είναι κάτι περισσότερο από μια γκανγκστερική περιπέτεια εκδίκησης.
Αποτυχημένο το φλερτ με το υπαρξιακό δράμα, μια και το δραματικό μέρος δεν αναπτύσσεται επαρκώς και αποδυναμώνει τη δράση.
Αυτό το περί αθεράπευτης ροπής προς το έγκλημα το έχει πει καλύτερα ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στο «Τέλος της βίας».