Επιστολή του Π. Σταμάτη μέλος του συντονιστικού της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Περιστερίου.
Τρία χρόνια πέρασαν αφ ότου η χώρα εισήλθε στην εποχή των μνημονίων. Κάποιες πολιτικές δυνάμεις επένδυσαν στην αντίθεση αυτή του «μνημόνιου»- «αντιμνημόνιου» και είναι αλήθεια ότι τους βγήκε σχετικά καλά μέχρι σήμερα. Και λέμε μέχρι σήμερα, γιατί ήδη έχουμε περάσει σε νέα περίοδο σα χώρα, μετά τις αποφάσεις της Ευρωζώνης και έχουν δημιουργηθεί νέα δεδομένα τα οποία δεν μπορούν να διαβαστούν με τα χθεσινά εργαλεία ενός αντιμνημονιακού λόγου. Σήμερα πως εκφράζεται η αντίθεση μνημόνιου – αντιμνημόνιου;
Βεβαίως δεν θα εξετάσουμε εδώ αν η υπογραφή του α΄ μνημονίου ήταν μονόδρομος. Όχι γιατί δεν έχουμε να καταθέσουμε σοβαρή κριτική στην κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν» ,για τους χειρισμούς της και την υπογραφή του α΄μνημονίου, ως μονόδρομου για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας της χώρας.
Η περίοδος αυτή αποτελεί πλέον παρελθόν και αντικείμενο διερεύνησης περισσότερο για τους ιστορικούς. Διότι οι πολίτες αποφάνθηκαν το 2012 με δύο επαναληπτικές εκλογές.
Η ουσία είναι ότι η χώρα το 2010 ουσιαστικά χρεοκόπησε και οι επιλογές ήταν ελάχιστες. Είναι αλήθεια ,όμως ότι αποφύγαμε τις γνωστές από τηλεοράσεως σκηνές της άτακτης χρεοκοπίας μιας χώρας με λεηλασίες και άλλα θλιβερά και αποτρόπαια. Επίσης είναι αλήθεια όλα αυτά τα αποφύγαμε , γιατί ήμασταν μέλος μιας μεγάλης οικογένειας της Ευρωπαϊκής οικογένειας, αλλά και της Ευρωζώνης.
Άλλη λύση δεν υπήρχε. Ίσως, οι διαπραγματεύσεις των μνημονίων που έγιναν θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά ή καλύτερα, είναι δεύτερης τάξης θέμα. Μπορούμε να το συζητάμε πάντα και να εντοπίζουμε αδυναμίες, κενά ή και καθυστερήσεις. Η ουσία, λοιπόν, είναι ότι αποδείχτηκε περίτρανα ότι άλλος δρόμος από τη διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους μας δεν υπήρχε και αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός της τελευταίας καλοδεχούμενης μεταστροφής της πολιτικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αναγνωρίζει πλέον ως προτεραιότητα την διασφάλιση της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη και της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης [κι όχι το σκίσιμο, θάψιμο ή κάψιμο… αυτά είναι λόγια του αέρα …μπαρούφες κατά το κοινός λεγόμενο]. ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ αυτό δηλαδή που έκανε και κάνει η σημερινή κυβέρνηση.
-Διασφάλισε την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.
-Επανέκτησε την εμπιστοσύνη των εταίρων μας.
-Βελτίωσε τη διεθνή εικόνα της χώρας
-Διαπραγματεύτηκε μαζί τους και τους όρους της συμφωνίας αυτής τους έγραψε σε ένα μνημόνιο συνεργασίας που πλέον αποτελεί νόμο του κράτους.
Η ζωή θα δείξει κατά πόσο η συμφωνία αυτή ήταν επιτυχής μακροπρόθεσμα. Δηλαδή κατά πόσο όχι απλά διέσωσε τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία κα τη φυγή της από την Ευρωζώνη, αλλά έθεσε και τις βάσεις για τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Γιατί το ζητούμενο σήμερα είναι αυτό. Η ουσία των αλλαγών και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που έχουμε ως χώρα σε όλα τα επίπεδα.
Η σημερινή κυβέρνηση όμως , δεν θα κριθεί αν διέσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και μόνο, θα κριθεί πολύ περισσότερο από το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει, για το μεγάλο θέμα της μεταρρύθμισης του Κράτους μας, σ ένα κράτος δικαίου , ένα κράτος σύγχρονο, δημοκρατικό και Ευρωπαϊκό. Βεβαίως η επιχείρηση αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη.
Δυνάμεις της συντήρησης και της οπισθοδρόμησης, οχυρωμένες στις δήθεν κατακτήσεις του χτες, αντιστέκονται λυσσαλέα να μην αλλάξει τίποτα, έχοντας βέβαια τις περισσότερες φορές και την πολιτική κάλυψη της αντιπολίτευσης. Αυτό όμως, ήταν και είναι δεδομένο . Όσο θα ξηλώνονται παράνομα προνόμια, όσο θα ξεσκεπάζονται ανομίες, όσο θα αποκαθίστανται αδικίες, τόσο μεγαλύτερη αντίσταση θα προβάλλουν οι δυνάμεις του χτες.
Γι αυτό μια τέτοια επιχείρηση την αποκαλούμε ήρεμο δημοκρατικό ποτάμι. Γι αυτό μια τέτοια επιχείρηση μόνο μια μεγάλη συμμαχία των σωφρόνων από την φιλελεύθερη δεξιά έως τη Δημοκρατική Αριστερά, μπορεί να τη φέρει σε πέρας. Γι αυτό επιμένουμε στην σχεδίαση και υλοποίηση ενός πραγματικού σχεδίου Ανόρθωσης. Γιατί μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο οι θυσίες του Ελληνικού λαού, οι περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις ακόμη και των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Θα πρέπει η Κυβέρνηση να δώσει δείγματα γραφής ότι το κράτος είναι δίκαιο και είναι το ίδιο απέναντι σ όλους και δεν ζητά θυσίες μόνο από τους πιο αδύνατους κοινωνικά.
Η Κυβέρνηση θα έχει πετύχει το στόχο της μόνο όταν θα αφουγκραστεί αύριο τον πιο αδύναμο κοινωνικά πολίτη και θα τον ακούσει να λέει ότι οι θυσίες του έπιασαν τόπο.
-Όταν θα δει να ανοίγει μια νέα σελίδα στη πορεία της χώρας
-Όταν θα μειώνονται οι στρατιές των ανέργων
-Όταν θα αντιστραφεί το κλείσιμο των επιχειρήσεων και θα ανοίξει μια νέα σελίδα στη βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας, μέσα κυρίως από τους μεγάλους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας ,την αγροτική παραγωγή και τον τουρισμό. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι δεν μπορούμε να έχουμε σοβαρά αποτελέσματα σε τομείς όπως η μικρή μεταποιητική βιομηχανία των αγροτικών προϊόντων, οι νέες τεχνολογίες και οι προηγμένες καινοτόμες υπηρεσίες.
Όταν λοιπόν αντιστραφεί αυτό το κλίμα θα μπορεί να λέει η Κυβέρνηση ότι έκανε ένα πρώτο βήμα.
Επίσης, ένα άλλο θέμα στο οποίο η Κυβέρνηση αυτή θα κριθεί είναι το θέμα της κάθαρσης του δημόσιου βίου.
Και η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ είναι ένα δείγμα γραφής. Δεν είναι το μόνο. Παραμένουν ακόμη θέματα των μιζών για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και άλλα ανοικτά θέματα του αμαρτωλού δικομματισμού του παρελθόντος.
Οποιαδήποτε προσπάθεια κάλυψης πολύ περισσότερο συγκάλυψης, τυχόν ποινικών ευθυνών του οποιουδήποτε , οπουδήποτε ψηλά και αν βρίσκεται, ακόμη και αν κινδυνεύει η σταθερότητα της Κυβέρνησης, δεν πρέπει να γίνει ανεκτή από κανέναν.
Η υπόθεση της λίστας Λαγκαρντ θα αποτελέσει εξετάσεις όχι μόνο για τη Κυβέρνηση, αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων με υπευθυνότητα . Να αντιμετωπίσει την πρόκληση, χωρίς αισθήματα εκδίκησης, χωρίς διαθέσεις αναζήτησης αποδιοπομπαίων τράγων, ούτε με πρακτικές μικροκομματικής ωφελιμότητας , αλλά με αίσθημα δικαίου, διαφάνειας και σεβασμού των κανόνων δικαίου.
Με αυτά ως δεδομένα, χάνεται αντικειμενικά όλο και περισσότερο η ουσία της αντίθεσης μνημόνιο – αντιμνημόνιο και ο διαχωρισμός των πολιτικών δυνάμεων σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Γιατί η επιχειρηματολογία των αντιμνημονιακών δυνάμεων, στηρίχτηκε βασικά στο θυμικό και στο συναίσθημα των πολιτών στην κρίσιμη περίοδο της κρίσης. Δεν έλειψαν οι θεωρίες συνομωσίας από την επιχειρηματολογία αυτή.
Βόλευε σε μεγάλο βαθμό για όλα τα προβλήματα που είχε ο τόπος και η Ελληνική κοινωνία να κηρυχθούν ως υπεύθυνοι, το μνημόνιο, οι ξένοι δανειστές και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που στις περισσότερες φορές αποκαλούνταν τοκογλύφοι, κάποια ξένα κέντρα που θέλουν να τελειώσουν την Ελλάδα, το ΔΝΤ το οποίο πότε έπαιρνε τη μορφή σατανά και πότε του αγγέλου στην επιχειρηματολογία τους, ανάλογα αν ανέφερε η κάθε φορά στάση του διεθνούς αυτού οργανισμού, την επιχειρηματολογία των αντιμνημονιακών .Και μάλιστα η επιχειρηματολογία ήταν τόση κοινή, ώστε πολλές φορές μπερδευόσουν ποια ανακοίνωση ήταν της μιας ή της άλλης συνεπούς αντιμνημονιακής δύναμης. Στην ουσία η επιχειρηματολογία αυτή απέκρυβε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, που συνδέονται με εξωγενείς παράγοντες (καπιταλιστική κρίση, ελλείμματα, Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.α), αλλά και κυρίως με τις εσωτερικές αιτίες της κρίσης , όπως η 40 ετής διακυβέρνησης της χώρας από το δικομματισμό και η οικοδόμηση ενός σπάταλου ,ελλειμματικού κομματικοποιημένου πελατειακού συστήματος, με το οποίο πρέπει να κάνουμε πόλεμο για την κατεδάφισή του.
Έτσι λοιπόν συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο στείρος αντιμνημονιακός λόγος έφαγε τα ψωμιά του. Η ζωή προχωρά, τα μέτωπα είναι άλλα και πολλά και εκεί γίνονται οι πραγματικές μάχες. Όποια δύναμη εκστασιάζεται στην παρελθοντολογία του αντιμνημονιακού της αγώνα, ας την αφήσουμε στην έκστασή της και στη φτώχια του πολιτικού της λόγου να κυνηγάει μνημονιακούς ανεμόμυλους. Η κοινωνία θα γυρίσει τις πλάτες της στις δυνάμεις αυτές, γιατί αυτό που την ενδιαφέρει δεν είναι πλέον οι αντιμνημονιακές κορώνες, αλλά οι πραγματικές μάχες για τις αλλαγές και τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.
Π. Σταμάτης
μέλος του συντονιστικού της
ΔΗΜ.ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Περιστερίου