Ήταν μια Τρίτη μεσημέρι, από αυτές που νομίζεις πως θα κυλήσουν ήσυχα, όταν στο meeting σας ανακοίνωσαν την τρίτη αναδιοργάνωση της εταιρείας μέσα σε έναν χρόνο.
Ήθελες να σχολιάσεις κάτι στο Twitter, στο X δηλαδή, αλλά έκανε update το κινητό σου. Άσε που όλοι μιλάνε και για την Τεχνητή Νοημοσύνη τώρα, τι να πεις κι εσύ.
Όταν όλα τριγύρω αλλάζουν, εσύ… τι κάνεις; Μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό, υπάρχει ένα πράγμα που μπορείς να ορίσεις: τον εαυτό σου. Το πώς τον κρατάς, το πώς τον φροντίζεις, το πώς τον εξελίσσεις.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό όμως;
Γιατί να αλλάξεις, αν όλα αλλάζουν ήδη;
Δεν μιλάμε για ένα χόμπι όπως η γιόγκα, ούτε για κάποια πολυτέλεια. Η αλλαγή, η εξέλιξη καλύτερα, είναι εργαλείο επιβίωσης, όχι μόνο επαγγελματικής αλλά και προσωπικής.
Στην αγορά εργασίας το βλέπουμε ίσως πιο έντονα. Νέα πτυχία για Marketing και Ανάλυση Δεδομένων φαίνεται να κερδίζουν έδαφος έναντι της… Φιλοσοφικής.
Το βλέπουμε να συμβαίνει στα δημόσια πανεπιστήμια, σε ιδιωτικά σαν το mediterranean college, αλλά και σε σεμινάρια ή online courses, όπου οι εργαζόμενοι αναζητούν νέα skills, πέρα από τα προφανή, όπως το prompt engineering στο Coursera, όπου μαθαίνεις πώς να δίνεις… οδηγίες στο ChatGPT και τα λοιπά LLMs ώστε να σου δώσουν καλύτερες απαντήσεις!
Σύμφωνα με στοιχεία του World Economic Forum και την έκθεση “The Future of Jobs”, οι εργοδότες εκτιμούν ότι το 44% των δεξιοτήτων των εργαζομένων θα αλλάξει τα επόμενα πέντε χρόνια. Ποια skills βρίσκονται στην κορυφή; Περιέργεια και δια βίου μάθηση, ανθεκτικότητα, ευελιξία. Αυτό τα λέει όλα.
Η αλλαγή αρχίζει από τα μικρά και αόρατα
Δεν χρειάζεται να δεις τον εαυτό σου σαν πρωταγωνιστή/πρωταγωνίστρια του Eat Pray Love, να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να πας Ινδία για να βρεις τον εαυτό σου.
Στην πράξη, η προσωπική εξέλιξη είναι συνήθως… βαρετή και δεν έχει μουσική υπόκρουση όπως στα rom coms όπου η πρωταγωνίστρια αλλάζει σετάκια στα δοκιμαστήρια ενός mall ανακαλύπτοντας τον νέο της εαυτό.
Αντιθέτως, τις περισσότερες φορές μιλάμε για μια καινούργια βραδινή ρουτίνα που δεν περιλαμβάνει doom scrolling μέχρι τις 2 τα ξημερώματα, την απόφαση να μιλήσεις λιγότερο επικριτικά στον εαυτό σου, ένα podcast αντί για ένα ακόμα rewatch της ίδιας σειράς στο Netflix.
Δεν μιλάμε για γιγαντιαίες αλλαγές δηλαδή, αλλά για μικρές νίκες που σταδιακά αλλάζουν τον τρόπο που στέκεσαι στον κόσμο. Η προσωπική εξέλιξη δεν είναι checklist. Είναι μια αλληλουχία από πειράματα, από τα οποία κάποια θα αποτύχουν θεαματικά, ενώ άλλα θα σε πάνε ένα βήμα πιο μπροστά.
Σε μια κοινωνία που πλασάρει την “αυτοβελτίωση” σαν προϊόν με 12 βήματα, χρειάζεται να διαλέξεις τι έχει νόημα για σένα. Η πρόοδος δεν είναι γραμμική. Είναι χαοτική, γεμάτη πισωγυρίσματα και μέρες που θες να τα παρατήσεις όλα για να γίνεις βοσκός.
Προσωπική εξέλιξη ή απλώς… ωρίμανση;
Εδώ να κάνουμε μια στάση. Πολλές φορές αυτό που ονομάζουμε “προσωπική εξέλιξη” δεν είναι τίποτα παραπάνω από την ενήλικη μορφή της συναισθηματικής μας ωρίμανσης. Είναι η στιγμή που αποφασίζεις να ζητήσεις συγγνώμη πριν σε αναγκάσουν. Ή να παραδεχτείς ότι δεν τα ξέρεις όλα. Η επίγνωση της δικής μας ασυνέπειας, της δυσκολίας, της ανθρώπινης πλευράς μας, είναι εξέλιξη με τον πιο αληθινό τρόπο.
Σε έναν κόσμο που κινείται τόσο γρήγορα, όπου ό,τι είναι “in” σήμερα είναι ξεπερασμένο μέχρι το μεσημέρι, η σταθερή αξία δεν είναι η τεχνολογία, ούτε η πληροφορία. Είναι ο τρόπος που μαθαίνεις να είσαι με τον εαυτό σου και να τον βελτιώνεις… χωρίς να τον μαστιγώνεις.
Προσωπική εξέλιξη σημαίνει να προσαρμόζεσαι χωρίς να προδίδεις τον πυρήνα σου. Να αλλάζεις χωρίς να χάνεσαι. Η πρόκληση λοιπόν είναι απλή: Ποιο είναι το μικρότερο βήμα που μπορείς να κάνεις σήμερα για να πας μισό χιλιοστό πιο πέρα απ’ τον χθεσινό εαυτό σου;