Να μην αφήσουμε κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ να ξεπουλήσουν στους κερδοσκόπους τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας
Για πρώτη φορά μετά το 1911 θα απολυθούν εκπαιδευτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι από το υπόλοιπο δημόσιο. Η αρχή γίνεται στις 23 Μάρτη με την απόλυση 400 περίπου από τους 1.845 εκπαιδευτικούς, που μετά από ξαφνικό θάνατο των ειδικοτήτων τους το περασμένο καλοκαίρι μπήκαν στην διαθεσιμότητα. Μαζί με τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών, περίπου 1500 σχολικοί φύλακες και έπονται πολλοί, όσο τα δημόσια αγαθά θα διαλύονται.
Η καπιταλιστική κρίση δεν θα μπορούσε να αφήσει χωρίς θύματα το χώρο της εκπαίδευσης. Με υποχρηματοδότηση κοντά στο 2% του ΑΕΠ, με το κλείσιμο 2.000 σχολείων (και την προετοιμασία 1.700 ακόμη για φέτος), την κατάργηση ειδικοτήτων για 20.000 μαθητές, με την υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με το «νέο Λύκειο» τον ανυπέρβλητων ταξικών φραγμών, με την μαθητεία-τζάμπα εργασία της νέας γενιάς, με τηνυποστελέχωση και τα χιλιάδες κενά, την υπαγωγή των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις φτιάχνουν ένα εφιαλτικό τοπίο για μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς.
Τρόικα, Ευρωπαϊκή Ένωση, κυβέρνηση, κεφάλαιο, διψούν για απολύσεις και για νέο αίμα στην αρένα της καπιταλιστικής κρίσης. Αποψιλώνουν βήμα-βήμα από προσωπικό το δημόσιο και την εκπαίδευση, προκειμένου να το επαναδομήσουν σε επιχειρηματικές βάσεις και να ιδιωτικοποιήσουν τα κερδοφόρα τμήματά του. Τα υπόλοιπα είτε θα κλείσουν είτε θα καταργηθούν. Όσα παραμείνουν θα στελεχωθούν με εργαζόμενους των 300 ευρώ και με υπηρεσίες που δεν θα καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες. Με την αξιολόγηση τα σχολεία θα υπαχθούν στην λογική της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας που σημαίνει περισσότερη δουλειά για τους στόχους του κεφαλαίου με λιγότερα λεφτά ,δραστική μείωση των δαπανών για την παιδεία και μαζικές απολύσεις.
Μπορούμε να σταματήσουμε τη συμμορία του μνημονίου και τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Να δώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις, τη μάχη για την υπεράσπιση του σχολείου και του δικαιώματος στη μόρφωση των λαϊκών στρωμάτων. Αντιπαλεύουμε με κάθε τρόπο το σχολείο της αγοράς, της ταξικής επιλογής, της εργασιακής και διοικητικής πειθάρχησης και υποταγής, της τζάμπα μαθητείας, των χορηγών και των επιχειρήσεων.
Με συμμάχους τους γονείς, το εργατικό, λαϊκό και γονεϊκό κίνημα, παλεύουμε για ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, για δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Υπερασπίζουμε τα εργασιακά δικαιώματα, όλων των εκπαιδευτικών για μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους. Για παιδεία υγεία πολιτισμό δωρεάν για όλον το λαό. Για δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα κοινωνικά αγαθά χωρίς αποκλεισμούς.
Η διατήρηση-διεύρυνση και υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών δικαιωμάτων, του δικαιώματος σε μια αξιοβίωτη ζωή, συγκρούονται με την κυβέρνηση, τα μνημόνια, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Απαιτούν την ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε κυβέρνησης που εφαρμόζει την ίδια πολιτική, την άρνηση πληρωμής του χρέους και την διαγραφή του, την έξοδο από Ευρώ και ΕΕ, την κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας και της επιτροπείας.Απαιτούν πλούτος και δύναμη από το κεφάλαιο, να περάσουν στον κόσμο της εργασίας.
Χρειαζόμαστε επειγόντως, την οργάνωση των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας και το συντονισμό τους σε έναν αποφασιστικό αγώνα σύγκρουσης για να τα επιβάλλει. Οι πολιτικές δυνάμεις του αστικοποιημένου συνδικαλισμού της ΑΔΕΔΥ και της εξαφανισμένης ΓΣΕΕ, δε προτάσσουν αυτό το καθήκον, αλλά την υποταγή των εργαζόμενων στους στόχους και τις στρατηγικές επιδιώξεις της κυβέρνησης της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Υπογραμμίζουν τις αδυναμίες του κινήματος, για να τις χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για τις κύριες επιλογές τους.Διαμαρτυρία κι όχι ρήξη με κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Εκλογές με «άρωμα» κινητοποιήσεων για κυβερνητική ανάθεση, σε ένα «Σταθάκειο» πρόγραμμα όλο και πιο διαχειρίσιμο για να είναι εντός της ΕΕ και της καπιταλιστικής νομιμότητας, το ένα κομμάτι της κοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Διαζύγιο με τον αποφασιστικό αγώνα και ένας λαός που πρέπει να «βγάζει συμπεράσματα» για να δικαιωθεί στο μέλλον, όταν ωριμάσει, το άλλο κομμάτι.
Αυτές οι λογικές δεν μπορούν να υπηρετήσουν την αποτελεσματική αναμέτρηση με την αστική πολιτική. Η αντικαπιταλιστική αριστερά, ξεπερνώντας τις αδυναμίες οργάνωσής της, οφείλει να υπηρετήσει τους παραπάνω στόχους. Να συνεχίζει να βάζει πλάτη και να αποτελεί την ψυχή αυτής της αναμέτρησης, όπως το ‘χει κάνει στους πρόσφατους αγώνες.
Με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των ανθρώπων, κάνοντας την οργή συνείδηση και επιλογή. Μέσα από συνελεύσεις και συντονισμό των συλλόγων και των σωματείων, όλων των κλάδων με τους εργαζόμενους στο τιμόνι. Για έναν απεργιακό αγώνα σύγκρουσης και διάρκειας τώρα σε όλο το δημόσιο, ξεκινώντας άμεσα με 5νθήμερη απεργία, γενικές συνελεύσεις και κλιμάκωση, συμπόρευση με τον ιδιωτικό τομέα. Για να μην απολυθεί κανείς! Κυβέρνηση, τρόικα και ΕΕ δεν είναι ανίκητες. Μπορούμε να νικήσουμε!
Να μην αφήσουμε κυβέρνηση και ΤΑΙΠΕΔ να ξεπουλήσουν στους κερδοσκόπους τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας
Με πρόσφατη απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, μαζί με άλλα 167 ακίνητα του δημοσίου, μεταβιβάζονται στο ΤΑΙΠΕΔ για να ξεπουληθούν στους κερδοσκόπους γης. Για να ικανοποιηθούν οι αδηφάγοι πιστωτές να πληρωθεί το ληστρικό χρέους προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να στηριχτούν με νέα ανακεφαλαιοποίηση οι Έλληνες τραπεζίτες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα συμφέροντα του real estate και οι κυβερνήσεις που διαχρονικά τα υπηρετούν επιχειρούν να βάλουν χέρι στα προσφυγικά. Μόλις πριν 5 χρόνια κάτοικοι και κοινωνικοί φορείς με τους αγώνες μας τα σώσαμε από την κατεδάφιση.
Γι’ αυτούς είναι ένα «φιλέτο» κερδοσκοπίας. Η μόνη επιδίωξη τους είναι η εμπορευματοποίηση του χώρου, η κατεδάφιση ιστορικών χώρων για την ανέγερση νέων εμπορικών κέντρων.
Για μας είναι δημόσιος χώρος, με την ιστορία που έχει χαράξει πάνω τους τα σημάδια της, τον οποίο διεκδικούμε συλλογικά, μνημείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής για τη λαϊκή κατοικία και πάνω απ’ όλα κομμάτι της ιστορίας μας. Κτίστηκαν πριν από 80 χρόνια για να στεγάσουν ανέστιους και εξαθλιωμένους Μικρασιάτες πρόσφυγες. Τους παππούδες μας. Στα χρόνια της κατοχής όπως όλοι οι χώροι της προσφυγιάς, ήταν κέντρο αντίστασης. Οι τοίχοι τους είναι σημαδεμένοι με σφαίρες από τις μάχες του Δεκέμβρη του 1944. Στα μικροσκοπικά διαμερίσματα και τις πλατιές αλάνες βρήκαν καταφύγιο φτωχοί και κατατρεγμένοι και άνθισαν ιδέες και διεκδικήσεις για την κοινωνική απελευθέρωση.
Στα χρόνια του μνημονίου τα προσφυγικά έχουν ξαναζωντανέψει σα χώρος κατοικίας και καταφύγιο για τους νέους ανέστιους Έλληνες, μετανάστες, πολιτικούς πρόσφυγες, πρόσφυγες πολέμου. Οι σημερινοί ένοικοι – καταληψίες (στα 180 διαμερίσματα που ανήκουν στο δημόσιο και ρημάζουν εδώ και χρόνια), νέοι, γέροι, οικογένειες παιδιά, διαχειρίζονται συλλογικά το χώρο με συνέλευση, συντηρούν, επισκευάζουν, λειτουργούν με συλλογικές μορφές αλληλεγγύης.
Τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας δεν έχουν μόνο ιστορικό συμβολισμό αλλά και αγωνιστικό παρόν στις κοινωνικές αντιστάσεις στη γειτονιά και στην πόλη. Η μόνη προοπτική για μας είναι να παραμείνουν δημόσιος χώρος συνεχίζοντας να «στεγάζουν» τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων της γειτονιάς και της πόλης.
Όλοι μαζί περίοικοι και ένοικοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, μπορούμε να εμποδίσουμε το ξεπούλημα των προσφυγικών και πρέπει να ξαναβγούμε στο δρόμο για να μην επιτρέψουμε τα σχέδια παράδοσης της περιοχής στα αρπακτικά του κέρδους.
- ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ
- ΕΞΩ ΤΟ ΤΑΙΠΕΔ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ