Δήλωσε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο ΝΑΤΟ Αλεξάντρ Γκρουσκό.
Η Ρωσία θα συνεχίζει να αναπτύσσει «τις πλέον στενές σχέσεις με την Ελλάδα», όπως και με όλα τα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης, χωρίς να τις φέρνει σε αντιπαράθεση με εκείνες που ήδη έχει με την Ε.Ε., δήλωσε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο ΝΑΤΟ Αλεξάντρ Γκρουσκό.
«Δεν αντιπαραθέτουμε τις σχέσεις μας με την Ε.Ε. και εκείνες με μεμονωμένες χώρες, έχοντας ως αφετηρία ότι όσο πιο στενές είναι οι σχέσεις με χωριστά μέλη της διεθνούς οργάνωσης και με τις ίδιες τις διεθνείς οργανώσεις, τόσο πιο πυκνό θα είναι και το σύστημα ασφαλείας και ο καμβάς της συνεργασίας», είπε ο κ. Γκρουσκό σε Ρώσους δημοσιογράφους.
Σχολιάζοντας ειδικά τις προσδοκίες από τη νέα ελληνική κυβέρνηση, για τις οποίες ρωτήθηκε, ο υψηλόβαθμος Ρώσος διπλωμάτης δήλωσε ότι «μεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας υπάρχουν βαθείς ιστορικοί δεσμοί. Η Ελλάδα πάντοτε υποστήριζε θέσεις ορθής κατανόησης του ρόλου της Ρωσίας ως βασικότατου παράγοντα σταθερότητας και ασφάλειας στη Μεγάλη Ευρώπη».
«Την ίδια στιγμή η Ελλάδα αποτελεί τμήμα του δυτικού κόσμου και στην πολιτική της είναι ευνόητο ότι καθοδηγείται από εκείνες τις αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται σε (υπερεθνικά) σχήματα, μεταξύ άλλων και με τη συμμετοχή της ίδιας», επεσήμανε ο κ. Γκρουσκό.
Αναφερόμενος στις σχέσεις Ρωσίας και ΝΑΤΟ, ο Ρώσος αντιπρόσωπος τόνισε ότι στη Συμμαχία υπάρχουν «διαφορετικές απόψεις για το πώς να διαμορφωθούν οι σχέσεις με τη Ρωσία».
«Υπάρχουν χώρες, οι οποίες έχουν ως σταθερή αφετηρία τους το γεγονός ότι είναι αδύνατη η οικοδόμηση αξιόπιστης ασφάλειας στην Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία και πολύ περισσότερο εναντίον της. Αλλά υπάρχουν προφανώς και εκείνα τα κράτη, τα οποία θεωρούν ότι η αξία τους ως συμμάχων θα αυξάνεται από το ότι θα προβάλλουν τον εαυτό τους ως “κράτη της γραμμής του μετώπου”», δήλωσε ο κ. Γκρουσκό.
«Αντιθέτως η ασφάλειά τους θα εξαρτάται περισσότερο από τα εργαλεία συνεταιρισμού, τα οποία όπως θεωρούμε, είμαστε σε θέση εύκολα να δημιουργήσουμε και τα οποία θα αντικαταστήσουν πλήρως τις εγγυήσεις ασφαλείας, οι οποίες είχαν διαμορφωθεί από τα χρόνια ακόμη του ψυχρού πολέμου», κατέληξε ο Α. Γκρουσκό.