Ο Επικεφαλής της Μείζονος Αντιπολίτευσης έκανε αναφορά στην λεηλασία του νεκροταφείου και στο θέμα των σχολικών επιτροπών.
Η τοποθέτηση του Δημήτρη Κελάφα στο Δημοτικό Συμβούλιο για το νεκροταφείο:
«Την περασμένη εβδομάδα άγνωστοι λεηλάτησαν δεκάδες τάφους στο δημοτικό νεκροταφείο Περιστερίου. και κατέστρεψαν μνήματα.
»Όλοι σχεδόν οι δημότες αυτής της πόλης έχουν αποθέσει μνήμες συγγενών ή φίλων στον συγκεκριμένο χώρο. Το νεκροταφείο του Αγίου Βασιλείου, είναι η καθημερινότητα κάποιων ανθρώπων. Εκεί βρίσκεται ότι αγαπούν και ότι τους λείπει. Εκεί έχει σταματήσει η δική τους ζωή.
»Είναι ανθρώπινη υποχρέωση μας να μην από “κοιμόμαστε” να μην ξεκουραζόμαστε αν πρέπει να διατηρήσουμε την ιερότητα του χώρου. Είναι χρέος μας να αφαιρέσουμε λίγο περισσότερο φως ή προσοχή και ενδιαφέρον από αλλού και να το προσθέσουμε εκεί αν αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε.
»Καμιά αδυναμία και καμία ανεπάρκεια ή περικοπή, καμία κρίση και καμία οικονομική χρεοκοπία δεν πρέπει να μας χαλάσει τα μνήματα μας, τις μνήμες μας. Δεν έχουμε δικαίωμα ούτε σε εκείνους που έφυγαν ούτε σε εκείνους που άφησαν.
Ο θάνατος των ανθρώπων που “πάνε” μακριά, ολοκληρώνεται όταν και εφόσον χάνονται οι μνήμες τους. Το νεκροταφείο πρέπει να παραμένει φιλόξενο και ασφαλές για όλες αυτές τις πολύτιμες μνήμες. Με οποιονδήποτε τρόπο αλλά και με κάθε κόστος, γιατί απλά πρέπει να γίνει ..όρκος και όχι να παραμένει υπόσχεση».
Η τοποθέτηση για το θέμα των σχολικών επιτροπών:
«Θεωρούμε εύλογη την αμοιβή ανθρώπων που ασχολούνται καθημερινά και πολύωρα με δύσκολα και λεπτά θέματα της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως είναι τα σχολεία και τα παιδιά.
»Ωστόσο από την άλλη μεριά αυτή ειδικά την εποχή, που συμπολίτες μας στερούνται τα αυτονόητα και τα βασικά, δεν μπορούμε να λέμε ναι σε αμοιβές οι οποίες στα μάτια των ανθρώπων που υποφέρουν φαίνονται υπερβολικές.
»Κάποιες φορές ακόμη και το αντικειμενικά εύλογο δεν είναι ηθικό. Άλλωστε εκτεθήκαμε όλοι μας απέναντι στους πολίτες με βασικό κριτήριο την εθελοντική προσφορά μας στα προβλήματα της πόλης.
»Συναισθανόμενοι λοιπόν το κοινό αίσθημα που εντοπίζει και αγανακτεί με το ύψος της απίστευτης σπατάλης που έχει συντελεστεί σε αυτόν τον τόπο και έχει επιβαρύνει τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, λέμε όχι στην διατήρηση των μεγάλων δαπανών και των αμοιβών».