Ο Σύλλογος εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Περιστερίου «Έλλη Αλεξίου», με επιστολή του, επισημαίνει ότι λείπουν 21 τίτλοι βιβλίων από τα σχολεία της πόλης μας.
Είναι γνωστό ότι κάποιοι Δήμοι «μπάλωσαν» με φωτοτυπίες τον πρώτο καιρό το πρόβλημα της έλλειψης βιβλίων, ενώ ένα μέρος των γονιών αγόρασε βιβλία από το εμπόριο. Η εικόνα για την κάλυψη των σχολείων με βιβλία από το υπουργείο διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, πάντως στο σύνολο της χώρας λείπουν ακόμα πολλοί τίτλοι. Με τα τελευταία στοιχεία στο Περιστέρι, από τα Δημοτικά σχολεία λείπουν μέχρι σήμερα 21 τίτλοι από τους 121 συνολικά και δεν υπάρχει αισιοδοξία ότι άμεσα θα εξομαλυνθεί η κατάσταση. Μάλιστα, έντονα ερωτηματικά δημιουργούν τα όσα ακούγονται για τυπογραφεία που έχουν διακόψει την εκτύπωση, γιατί είναι αμφίβολο το πότε θα πληρωθούν για τα σχολικά βιβλία!
Η φετινή κατάσταση με τα σχολικά βιβλία αναδεικνύει την ανάγκη λειτουργίας ενός κρατικού φορέα που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την εκτύπωση και τη δωρεάν διανομή του συνόλου των σχολικών βιβλίων, σε όλα τα σχολεία, σε όλα τα παιδιά. Η υποκρισία περί διαγωνισμών και «διαφάνειας» για τις προμήθειες και τις αναθέσεις εκτύπωσης των βιβλίων, δεν πείθει κανέναν. Η μετακύλιση της ευθύνης του κράτους σε εταιρείες και «ημετέρους» για το τύπωμα των βιβλίων, εντάσσεται στη γενικότερη λογική ξεπουλήματος υπηρεσιών σε ιδιώτες, λογική που ενισχύει την ιδιωτικοποίηση πλευρών της δημόσιας εκπαίδευσης. Με την αρχή της σταδιακής διάλυσης του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων ξεκίνησε η ανάθεση σε εκδοτικούς οίκους και ταυτόχρονα φάνηκαν τα αποτελέσματα στη διανομή των βιβλίων, μέσω των καθυστερήσεων που είχαμε στη διανομή τους. Το επόμενο βήμα στο σχεδιασμό τους είναι η «εξαφάνιση» του βιβλίου από τις σχολικές τάξεις, η αντικατάστασή του από το «ψηφιακό βιβλίο» και το πέρασμα και αυτής της ευθύνης από το κράτος στους δήμους και στη συνέχεια στις ίδιες τις σχολικές μονάδες και τους γονείς.
Πέρα από το οικονομικό κόστος για τις λαϊκές οικογένειες, που διπλοπληρώνουν για ό,τι θα έπρεπε να τους παρέχεται δωρεάν, υπάρχει και εκπαιδευτικό, μορφωτικό κόστος. Η αποκέντρωση των υποχρεώσεων του κράτους στους δήμους και στις σχολικές μονάδες, βοηθάει και ενισχύει τη διαφοροποίηση της γνώσης ανάλογα με τις «δυνατότητες» των μαθητών, διαλύει τον ενιαίο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η νεοφιλελεύθερη αυτή εξέλιξη χρειάζεται να εμποδιστεί.
Οι λογικές περί «ελευθερίας επιλογής» (βιβλίου αλλά και σχολείου) αποτελούν το δούρειο ίππο για την εισβολή νεοφιλελεύθερων εκπαιδευτικών πολιτικών στο χώρο του σχολείου, ενισχύουν την ιδιωτικοποίηση του σχολικού βιβλίου, που θα επιλέγεται από το εμπόριο με καταρχήν κριτήριο την εικονογράφηση, την πολυτέλεια του χαρτιού κ.τ.λ., απαξιώνοντας τα παιδαγωγικά κριτήρια για τη μετάδοση της γνώσης.
Ο δρόμος της απαξίωσης της γνώσης οδηγεί και στην κατάργηση του ενιαίου βιβλίου και στην κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα του. Είναι δρόμος που άνοιξε εδώ και χρόνια η νεοφιλελεύθερη εκπαιδευτική πολιτική. Τα σχολικά βιβλία, τις τελευταίες δεκαετίες είναι απαξιωμένα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η αντικατάστασή τους, με βιβλία φορτωμένα με ύλη και δυσνόητα για τους μαθητές, με λάθη κ.τ.λ. Η απάντηση του υπουργείου στο πρόβλημα των «κακών» σχολικών βιβλίων, είναι η όλο και λιγότερη χρησιμοποίησή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία και η σταδιακή συμπλήρωση έως και αντικατάστασή τους με «πακέτα μαθημάτων» και «ψηφιακά βοηθήματα».
Στην ίδια λογική βασίστηκε και η προτροπή του υπ. Παιδείας προς τους μαθητές, για επιστροφή των βιβλίων στο τέλος της χρονιάς για επαναχρησιμοποίησή τους ή πολτοποίησή τους. Υπαγορεύεται στους μαθητές ότι το βιβλίο είναι άχρηστο μετά το μάθημα, ότι στερείται διαχρονικής αξίας. Χωρίς να υπερασπίζουμε το παλιό βιβλίο, χρειάζεται σήμερα να υποστηρίξουμε ότι τα βιβλία πρέπει να αποτυπώνουν τους κανόνες κίνησης της ζωής και της ιστορίας, να είναι ανάλογα της ηλικίας των μαθητών μας, να μπορούν να αποτελούν εργαλεία των εκπαιδευτικών όχι ΑΠΛΑ για να καταλάβουν οι μαθητές τον κόσμο, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ.
Το βιβλίο ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να αποτελεί παιδαγωγικά ένα βασικό εργαλείο της εκπαίδευσης και της κατάκτησης της γνώσης.