Ουκρανικό δικαστήριο καταδίκασε χθες την πρώην πρωθυπουργό Γιούλια Τιμοσένκο σε κάθειρξη επτά ετών για κατάχρηση εξουσίας.
Ουκρανικό δικαστήριο καταδίκασε χθες την πρώην πρωθυπουργό Γιούλια Τιμοσένκο σε κάθειρξη επτά ετών για κατάχρηση εξουσίας σχετικά με την υπογραφή της συμφωνίας για το φυσικό αέριο με τη Ρωσία.
Με την ανακοίνωση της ποινής, της μεγαλύτερης που ζητήθηκε από τον εισαγγελέα, ολοκληρώθηκε μία δίκη που διήρκεσε τρεις μήνες, οδήγησε στην πόλωση την ουκρανική κοινωνία και απειλεί να διαταράξει τις διεθνείς σχέσεις του Κιέβου καθώς αμέσως τόσο η ΕΕ όσο οι ΗΠΑ και η Ρωσία τη χαρακτήρισαν «πολιτικά υποκινούμενη».
Η 51χρονη Τιμοσένκο, που υπήρξε από τους ηγέτες της Πορτοκαλί Επανάστασης στην Ουκρανία το 2004 και είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης στη χώρα, κατήγγειλε ότι πίσω από την καταδίκη της βρίσκεται ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς καθώς ήταν η κυριότερη αντίπαλός του στις περυσινές προεδρικές εκλογές.
Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι η Τιμοσένκο καταχράσθηκε την εξουσία της όταν ήταν πρωθυπουργός το 2009 και εξανάγκασε την κρατική εταιρεία ενέργειας Naftogaz να υπογράψει συμφωνία για εισαγωγή φυσικού αερίου με τη Ρωσία σε πολύ υψηλές τιμές.
Το δικαστήριο της απαγόρευσε επίσης να καταλάβει οποιαδήποτε κυβερνητική θέση τρία χρόνια μετά την έκτιση της ποινής της και της επέβαλε πρόστιμο 1,5 δισ. χρίβνα (140 εκατομμύρια ευρώ) για τη ζημιά που υπέστη το κράτος από τις πράξεις της.
Εξω από το δικαστήριο δεκάδες υποστηρικτές της συγκρούστηκαν, μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης, με την αστυνομία. Η Τιμοσένκο, που έχει επανειλημμένα αποκαλέσει τη δίκη «λιντσάρισμα», αποχώρησε από την αίθουσα πριν ολοκληρώσει ο δικαστής Ρόντιον Κιρέγιεφ την ανάγνωση της απόφασης και δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι την απόφαση την έγραψε ο ίδιος ο Γιανούκοβιτς. Συνέκρινε μάλιστα τη δίκη της με τους διωγμούς στην ΕΣΣΔ επί Στάλιν.
«Το έτος 1937 επέστρεψε στην Ουκρανία με αυτή την απόφαση και την καταπίεση των πολιτών», δήλωσε. «Οσο για μένα, να είστε σίγουροι ότι δεν θα σταματήσω τον αγώνα μου ούτε μία στιγμή.
Κανείς, ούτε ο Γιανούκοβιτς ούτε ο Κιρέγιεφ, δεν μπορεί να εξευτελίσει το καλό μου όνομα. Εργάσθηκα και θα συνεχίσω να εργάζομαι για το καλό της Ουκρανίας».
Πρόσθεσε ότι θα εφεσιβάλει την απόφαση και θα δώσει οδηγία στους δικηγόρους της να πάνε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση έσπευσε να καταδικάσει την απόφαση ως πολιτικά υποκινούμενη και κάλεσε τις ουκρανικές αρχές να εξασφαλίσουν μια διαφανή και δίκαιη διαδικασία. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως ανέφερε η υπεύθυνη της Ενωσης για την εξωτερική πολιτική Κάθριν Αστον, «θα προκληθούν σημαντικές επιπλοκές» στις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Ουκρανίας, γεγονός που θα απειλήσει την ολοκλήρωση της συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ τους. Αυτό θα αποτελέσει μέγα πλήγμα για τον πρόεδρο Γιανούκοβιτς, ένα από τα προεκλογικά συνθήματα του οποίου ήταν η ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Και ο Λευκός Οίκος, μέσω εκπροσώπου του, εξέφρασε τη «βαθιά απογοήτευσή» του για την καταδίκη της Τιμοσένκο αναφέροντας ότι δημιουργεί ανησυχία για την αφοσίωση της Ουκρανίας στη δημοκρατία.
Παρότι βέβαια δυτικοί διπλωμάτες εξέφρασαν την ανησυχία τους για μια καταδίκη που θεωρούν πολιτικά υποκινούμενη, τόνισαν ότι δεν θεωρούν την Τιμοσένκο αγία. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 είχε το παρατσούκλι «πριγκίπισσα του αερίου», καθώς ήταν βασική υπεύθυνη για τη μεταπώληση του ρωσικού αερίου υπό την κυβέρνηση του τότε πρωθυπουργού Πάβλο Λαζαρένκο, ο οποίος αργότερα καταδικάσθηκε στις ΗΠΑ για ξέπλυμα χρημάτων και απάτη.
Η εμπειρία της στον τομέα του αερίου φάνηκε πάλι χρήσιμη τον Ιανουάριο του 2009, όταν το Κίεβο συγκρούστηκε με τη Μόσχα για την αύξηση των τιμών – η κόντρα κόντεψε να αφήσει την Ευρώπη χωρίς φυσικό αέριο εν μέσω χειμώνος.
Ο τότε πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιουσένκο είχε περιορισμένες εξουσίες και άσχημες σχέσεις με τη Ρωσία και έτσι η πρωθυπουργός Τιμοσένκο παρενέβη και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με τον ρώσο ομόλογό της Βλαντίμιρ Πούτιν. Η τελική συμφωνία με την Gazprom ξεσήκωσε αντιδράσεις διότι αποδείχθηκε ιδιαίτερα κερδοφόρα για τη ρωσική εταιρεία.
Οι τιμές για την Ουκρανία ήταν 10% πιο υψηλές από ό,τι για τη Γερμανία ενώ έπεσε στο μισό η αμοιβή που έπαιρνε η Ουκρανία ως αποζημίωση για το γεγονός ότι ο αγωγός προς την Ευρώπη περνούσε από το έδαφός της.
