Αλλο ένα εξεταστικό σύστημα χειρότερο από όλα τα μέχρι τώρα, που θα δυσκολέψει τα πράγματα ακόμη περισσότερο και είναι αμφίβολο αν τελικά θα εφαρμοστεί, γιατί θα ισχύσει από το σχολικό έτος 2014-2015.
Ξανά από την αρχή. Αλλο ένα εξεταστικό σύστημα χειρότερο από όλα τα μέχρι τώρα, που θα δυσκολέψει τα πράγματα ακόμη περισσότερο και είναι αμφίβολο αν τελικά θα εφαρμοστεί, γιατί θα ισχύσει από το σχολικό έτος 2014-2015. Για όποιον γνωρίζει τα πράγματα από μέσα και από την ίδια την πράξη της μαχόμενης εκπαίδευσης, όλη αυτή η προσπάθεια είναι άσχετη με τη σύγχρονη πραγματικότητα και τις ανάγκες της. Δεν έχει νόημα να παρατεθούν όλες οι λεπτομέρειες.
Αρκούν ορισμένοι χαρακτηριστικοί τίτλοι: ο βαθμός του απολυτηρίου, που θα προσμετράται για την εισαγωγή στα ΑΕΙ, θα προκύπτει από τον μέσο όρο της βαθμολογίας των μαθητών και στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Λιγότερα μαθήματα αλλά και διπλές Πανελλαδικές Εξετάσεις, ενδοσχολικές και εισαγωγικές μαζί, απευθείας εισαγωγή σε τμήματα χαμηλής ζήτησης, διπλό μηχανογραφικό, ένα για τμήματα χαμηλής ζήτησης και ένα κανονικό, εισαγωγικές σε τρία – πέντε μαθήματα με συντελεστή βαρύτητας από τα Πανεπιστήμια.
Διεξαγωγή Πανελλαδικών Εξετάσεων σε όλα τα μαθήματα της Γ’ Λυκείου. Ετσι καλείται ο δύστυχος μαθητής να γίνει Θησέας, να σκοτώσει τον Μινώταυρο και να βγει από τον Λαβύρινθο του εξεταστικού συστήματος με τη βοήθεια του μίτου της Αριάδνης, δηλαδή της λογικής του.
Ακόμη με το νέο σύστημα όχι μόνο δε θα καταργηθούν τα φροντιστήρια (ο εφιάλτης του οικογενειακού προϋπολογισμού), αλλά θα δυναμωθούν και θα πολλαπλασιαστούν και η Παιδεία θα παραμένει προνόμιο για τα παιδιά των πλουσίων και των εχόντων.
Μία είναι η λύση. Η ελεύθερη είσοδος στα Πανεπιστήμια και στις Τεχνικές Σχολές με δύο προϋποθέσεις: στέρεο Λύκειο και δεύτερον, στέρεο Πανεπιστήμιο, γιατί σήμερα δεν έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου ουτοπικό, γίνεται χρόνια τώρα στο εξωτερικό.
Υπηρέτησα πέντε χρόνια στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών και μεταφέρω την εξής εμπειρία μου: τα παιδιά τελείωναν σχεδόν άνετα το Λύκειο με περισσότερο ελεύθερο χρόνο για γυμναστική, μουσική παιδεία κ.λπ. χωρίς άγχος και φροντιστήρια, κάτι ακατανόητο για αυτούς. Εμπαιναν σε όποια Σχολή ήθελαν, αλλά μετά το πρώτο ή δεύτερο έτος αποβάλλονταν αν δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, και έτσι αντί για Ιατρική π.χ. συνέχιζαν για παραϊατρικά επαγγέλματα, αντί Νομική για υπάλληλοι Τοπικής Αυτοδιοίκησης κ.λπ.
