Η νέα έκδοση έγινε με την συμπλήρωση τριάντα χρόνια από την πρώτη του κυκλοφορία.
Πρόσφατα επανεκδόθηκε το “Παραλάβατε διορισμόν” του γνωστού συγγραφέα και βραβευμένου με το βραβείο “Μ. Λουντέμη” Σπύρου Γκρίντζου, αυτή την φορά από τις Εκδόσεις «Γρηγόρη».
Η νέα έκδοση έγινε με την συμπλήρωση τριάντα χρόνων από την πρώτη κυκλοφορία του βιβλίου και πλέον έχει μπει στην κατηγορία των κλασικών μυθιστορημάτων.
Το μυθιστόρημα άλλαξε κατά σειρά τρεις εκδότες, πρώτη έκδοση το 1986 από τις εκδόσεις Δωρικός με τον τίτλο “Των μειονοτήτων εύνοια”, ξανά το 1994 από τις εκδόσεις Πατάκης με το σημερινό τίτλο και πρόσφατα από τις εκδόσεις Γρηγόρη.
Ένα συναρπαστικό σε πλοκή και εξέλιξη μυθιστόρημα, με αδιάκοπες ανατροπές τόσο στο επίπεδο του πρωταγωνιστή όσο και στο επίπεδο του αναγνώστη.
Κοινωνικό και έντονα ερωτικό μυθιστόρημα, με αστυνομική πλοκή που ενθουσιάζει το αναγνωστικό κοινό.
Υπόθεση:
Σημείο εκκίνησης είναι το 1953, όπου ένας δάσκαλος, ο οποίος ζει ένα φλογερό έρωτα στο χωριό του, τα Λεχαινά της Ηλείας, όντας σε διαθεσιμότητα εκείνη την άνοιξη, διορίζεται στον Κόρο το ψηλότερο χωριό του Χελμού με εντολή του επιθεωρητή της περιφέρειας κυρίως για να διασώσει το συγγραφικό έργο του προκατόχου του δασκάλου που πέθανε μυστηριωδώς…
Αυτή η περιπέτεια του δασκάλου δημιουργεί ένα μικρό θρίλερ: ο θάνατος του προκατόχου του, που επί είκοσι χρόνια ήταν δάσκαλος στον απόμακρο Κόρο και η επιφόρτιση του από τον επιθεωρητή Δημοτικής Εκπαίδευσης Καλαβρύτων να βρει και να σώσει τα χειρόγραφα του, τον αναγκάζουν να εμπλακεί σε ένα μυστήριο, που τελικά καταφέρνει να το ξεδιαλύνει, ανακαλύπτοντας τον ένοχο του θανάτου του δασκάλου. Γιατί εκείνος ο δάσκαλος, δεν ήταν τυχαίος άνθρωπος- ήταν ποιητής, στοχαστής και μελετητής της φύσης. Το μόνο μελανό του σημείο όμως ήταν οι ερωτικές του δραστηριότητες στον Κόρο, καρπός των οποίων ήταν μια πεντάμορφη κόρη, η Λυγία, που θα τραβήξει το ενδιαφέρον του δάσκαλου.
Παράλληλα με το μυστήριο του θανάτου του Μυρταίου, αναδιπλώνονται καταστάσεις της Ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας εκείνου του καιρού.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα θα ενωθούν τελικά κάτω από τυχαίες συνθήκες τρεις βασικοί χαρακτήρες: ο “παράνομος” (ο Μουρτζούνης, ένας ερημίτης, που είναι και το καθαρό μυαλό της ιστορίας), ο “αδέσποτος” (ο Ματθαίος ο γανωματής, που είναι από τις πρώτες γνωριμίες που κάνει ο δάσκαλος στο τρένο όταν πάει να παραλάβει το διορισμό του) και τέλος ο “ρομαντικός”, ο ίδιος ο δάσκαλος.
Αυτοί οι τρεις άνθρωποι με διαφορετικό παρελθόν θα βρεθούν στο τέλος να γίνουν φίλοι στην πάλη ενάντια στο δαιμόνιο επιθεωρητή, ο οποίος δεν θα κερδίσει παρότι τον ευνοεί το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο.
Ένα μυθιστόρημα όπου στην συνέχεια έγινε τηλεοπτική σειρά και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις 284 ταινίες όπου το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ψηφιοποίησε!
Πρόσφατη συνέντευξη του Σπ. Γκρίντζου στην Μαίρη Κουμπάρου στον “ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΤΗΣ ΑΧΑΪΑΣ”:
Βιογραφία συγγραφέα:
Γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων, αλλά ταυτόχρονα, επειδή η οικογένειά του διατηρούσε περιουσία στα Λεχαινά Ηλείας (πατρίδα του Ανδρέα Καρκαβίτσα), πέρασε κι ένα μέρος από τα παιδικά του χρόνια εκεί. Ο παππούς του διατηρούσε άλογα εκεί.. Είχαν γίνει θρυλικά τα άλογα των Γκριντζαίων στα προπολεμικά χρόνια. Τα χρησιμοποιούσαν για να αλωνίζουν τα δημητριακά του κάμπου της Ηλείας αλλά και του γειτονικού νομού Αχαΐας. Αυτόν τον κόσμο του κάμπου και της υπερδύναμης των αλόγων μεταφέρει αργότερα στα μυθιστορήματά του “Γκόρκας” και “Παραλάβατε διορισμόν…”.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 μεταναστεύσε με την οικογένειά του στην Αμερική. Επί έναν και πλέον χρόνο ζήσανε σ’ ένα αγρόκτημα στην Πενσυλβάνια. Το χιόνι και οι ακραίες καιρικές καταστάσεις σε πολλά έργα του, όπως η περίφημη σκηνή του αποκλεισμού των παιδιών στο “Ο φίλος μας ο Άυλος“, είναι εμπειρίες από αυτό το αγρόκτημα, που έξι μήνες το χρόνο ήταν σκεπασμένο με χιόνια. Την επαφή με τη φύση και την παρατήρησή της την απέκτησε κυρίως από εκείνη την εποχή.
Από αυτό το τοπίο μεταφέρθηκαν μετά σ’ έναν καθαρά αστικό χώρο στο Σικάγο. Το Σικάγο είχε τότε επτά εκατομμύρια κόσμο και πολλές γειτονιές μαύρων αλλά κι έντονο ελληνικό στοιχείο, που είχαν στερηθεί πάνω από ένα χρόνο. Η πρώτη γειτονιά του ήταν τέτοια. Είχε Έλληνες αλλά και μαύρους. Επέστροψαν στα Καλάβρυτα για ένα χρόνο. Από αυτό το χρόνο αντλήθηκε σχεδόν όλο το υλικό για τον “Γκόρκα” και το “Φίλο μας τον Άυλο”.
Τη δεκαετία του εξήντα η οικογένειά του μεταφέρεται στο Αίγιο, όπου και τελειώνει το Λύκειο. Από το ίδιο Λύκειο είχε αποφοιτήσει και ο Σκαρίμπας – πολλά πολλά χρόνια πριν.
Σπούδασε αγγλική φιλολογία, και ο κύκλος αυτών των σπουδών απαιτούσε εκτενή ανάγνωση πολλών μυθιστορημάτων και λογοτεχνίας εν γένει, και από τις δύο χώρες, Αμερική-Αγγλία. Κάτω από την επιτήρηση εμπνευσμένων καθηγητών απέκτησε και τη θεωρητική του γνώση για τη λογοτεχνία και ιδιαίτερα για το μυθιστόρημα. Πέρα από τους καθηγητές του τμήματος, είχε καθηγητές όπως τους Σαββίδη, Μαρωνίτη, Σαχίνη, Μητσάκη, που επέμεναν κυρίως σε παραδόσεις για την εξέλιξη του αφηγηματικού λόγου (Θεσσαλονίκη). Στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής έγραψε το πρώτο μου μυθιστόρημα, τον “Γκόρκα”. Το περισσότερο μέρος γράφηκε στη γυάλινη βιβλιοθήκη του πανεπιστημιακού περιβάλλοντος.
Τελειώνοντας το τέταρτο έτος είχε στα χέρια του και το τελικό δακτυλογραφημένο κείμενο του έργου. Αλλά έπρεπε να περάσουν χρόνια ωσότου εκδοθεί.
Μετά άρχισε μια περίοδος μεγάλης “συλλογής” πόλεων. Στις κάμποσες πόλεις που είχε κατοικήσει Καλάβρυτα, Λεχαινά, Πενσυλβάνια, Σικάγο, Αίγιο, Θεσσαλονίκη, προστέθηκαν και η Λάρισα, Βόλος, Πάτρα, Αθήνα, Κέρκυρα, πάλι Αθήνα, πάλι Κέρκυρα, πάλι Αίγιο και πάλι Αθήνα..Σχεδόν σ’ όλες αυτές τις πόλεις έζησε πάνω από δύο χρόνια. Γνώρισε δηλαδή το προσωπικό ύφος που έχει καθεμιά από αυτές τις πόλεις και την ξεχωριστή της λειτουργία. Χαρακτήρες και περιστατικά είναι “κλεμμένα” απ’ όλες αυτές τις πόλεις. Τα πρωταρχικά κύτταρα δημιουργίας πολλών προσώπων και καταστάσεων είναι απ’ αυτούς τους χώρους. Για τρία χρόνια είχε νοικιάσει ένα σπίτι δίπλα στο Αχίλλειον στην Κέρκυρα. Εκεί έγραψε το “Παραλάβατε διορισμόν…”. Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε με πολλούς συναδέλφους λογοτέχνες και παράγοντες από το λογοτεχνικό περιοδικό “Πόρφυρας”. Το τελευταίο του μυθιστόρημα “Θαλπωρή των κατόπτρων” που κλείνει μια τριλογία σε χρόνο αναφοράς έργου: “Γκόρκας” 1905, “Παραλάβατε διορισμόν…” 1953, και “Θαλπωρή των κατόπτρων” το έγραψε στο πατρικό του σπίτι όταν μια περίοδο βρέθηκε πάλι στο Αίγιο. Εκεί επίσης έγραψε το “Ο φίλος μας ο Άυλος”, το θεατρικό “Το μεγάλο Στοίχημα” και ετοίμασε ένα προσχέδιο σεναρίου για την τηλεοπτική μεταφορά του βίου του Διονυσίου Σολωμού. “Η θαλπωρή των κατόπτρων” κλείνει μια τοιχογραφία αιώνα, κοιταγμένη μέσα από τα μάτια ενός συγγραφέα. Κυρίως εμπεριέχει όλη την αστική εμπειρία και τους προβληματισμούς από τα σύγχρονα προβλήματα του κόσμου, χρησιμοποιώντας όμως πολύ ισχυρά φίλτρα (αλληγορία-υπέρβαση, μετάθεση σε χώρο, αποστασιοποίηση), ώστε να μην αποκτήσει χαρακτήρα ρεπορτάζ και επικαιρισμού.
Στη συλλογή διηγημάτων του “Ο Ερωδιός λύνει τη σιωπή του” πρώτη φορά καταπιάνεται με το τι προσέφερε στην πεζογραφία ο Μαγικός Ρεαλισμός των Νοτιοαμερικάνων συγγραφέων (Μαρκές, Μπόρχες, Αλλεγρία, Φουέντες) ως λογοτεχνικό ρεύμα και με ποιον τρόπο άλλαξε τη “ματιά” στην ανάπλαση της πραγματικότητας.
ΠΗΓΗ: Κερπινή-Καλαβρύτων
