PeristeriNews.gr
Κοινωνία

Μαθήματα ζωής από το δρομέα δίχως πόδια


Μόλις τις φορέσει δεν μπορεί να σταθεί ακίνητος.

Μόλις τις φορέσει δεν μπορεί να σταθεί ακίνητος. Είναι σχεδιασμένες για να ρέπει μπροστά. Δύο ελαφριές, καμπυλωτές λεπίδες από ανθρακόνημα. Στιβαρές όσο πρέπει για να στηρίξουν τα 77 κιλά του και τα ολυμπιακά του όνειρα. Αυτές θα κουμπώσει ξανά στα ακρωτηριασμένα άκρα του τέλη Αυγούστου ο Οσκαρ Πιστόριους για μια ιστορική κούρσα. Ενας δρομέας δίχως πόδια απέναντι σε αρτιμελείς

Ηταν μόλις 11 μηνών όταν οι γονείς του πήραν την απόφαση. Επρεπε να κοπούν τα πόδια του από τα γόνατα και κάτω. Είχε γεννηθεί χωρίς περόνη και στα δύο, ένα μακρύ και λεπτό οστό τοποθετημένο κανονικά λίγο πιο πίσω από την κνήμη. Αν αναπτυσσόταν με την κατασκευαστική ατέλεια οι γιατροί είχαν πει ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να περπατήσει κανονικά. Ηταν μια σκληρή, αλλά όπως αποδείχτηκε σοφή απόφαση.

Σήμερα, ο Οσκαρ Πιστόριους είναι ένας από τους ταχύτερους ανθρώπους στον κόσμο. Στις 28 Αυγούστου, στο Νταεγού της Κορέας, θα γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα σε αναπήρους και αρτιμελείς. Για πρώτη φορά στην ιστορία του στίβου θα επιτραπεί σε δρομέα με προσθετικά μέλη να αγωνιστεί σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Δεν θα είναι απλά ένα πρωτόγνωρο θέαμα. Η συμμετοχή του δοκιμάζει τις αντοχές της ηθικής και του ευ αγωνίζεσθαι. Ανατρέπει την αποστειρωμένη πολιτική ορθότητα δύσκαμπτων αθλητικών οργανισμών και προκαλεί τα ναρκισσιστικά σύνδρομα της κοινωνίας.

Ο 25χρονος Νοτιοαφρικανός διεκδικεί μια θέση στον κόσμο των «κανονικών» με την αξία του. Κανείς δεν του χαρίστηκε. Δούλεψε σκληρά για να πιάσει το όριο πρόκρισης στα 400 μ. Και για χρόνια έδωσε αγώνες μέσα και έξω από τα γήπεδα. Σε δικαστικές αίθουσες και ιατρικά εργαστήρια.

Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ. Το 2007 ο Πιστόριους έτρεξε για πρώτη φορά πλάι σε αρτιμελείς. Τον ίδιο χρόνο η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου (IAAF) με έναν «φωτογραφικό» κανονισμό απαγορεύει στον Πιστόριους και σε όποιον άλλο αθλητή χρησιμοποιεί προσθετικά μέλη να συναγωνίζεται με αρτιμελείς σε διεθνείς διοργανώσεις της. Σύμφωνα με την ομοσπονδία τα τεχνητά πόδια του Πιστόριους του έδιναν πλεονέκτημα έναντι των άλλων αθλητών. Σε μελέτες που έγιναν στην Κολωνία φάνηκε ότι τα άκρα του κατανάλωναν 25% λιγότερη ενέργεια σε σχέση με όσους είχαν φυσικούς αστραγάλους και πατούσες. Ο Νοτιοαφρικανός δεν συμβιβάστηκε με την απόφαση. Η εξέταση άλλωστε είχε γίνει σε εργαστήριο που συνεργαζόταν με την IAAF. Το 2008 πέρασε εκ νέου από επιστημονικό έλεγχο, αυτή τη φορά στις ΗΠΑ. Ενας από τους ειδικούς που τον εξέτασε ήταν ο Χιου Χερ, ερευνητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
Είχα γνωρίσει τον Χερ τον Μάρτιο του 2010 στο εργαστήριό του στη Βοστώνη.

Τότε μου είχε μιλήσει για το όραμά του: τη σύζευξη ανθρώπου και μηχανής. Θέλει να κατασκευάσει εξωσκελετούς, «πλατφόρμες μετακίνησης» όπως τους ονομάζει, που σαν ένα ζευγάρι μαγικά παντελόνια θα προικίζουν τους αρτιμελείς με μεγαλύτερη ταχύτητα και ακάματο διασκελισμό. Ο Χερ, πέρα από τη μηχανική, μπορούσε να καταλάβει και την ψυχολογία του Πιστόριους. Ο ίδιος περπατά πάνω σε δύο τεχνητά άκρα. Το 1982 έχασε τα πόδια του – κάτω από τα γόνατα και αυτός – έπειτα από ορειβατικό ατύχημα. Οταν τον συναντώ, με δυσκολία διακρίνω την αναπηρία του.

Οι κινήσεις του δεν είναι κοφτές ή αδέξιες. Διακρίνω την αυτοπεποίθηση στο βλέμμα του και το στητό κορμί του. Μόνο με προσοχή διαπιστώνω ότι το δεξί του γόνατο λυγίζει κάπως παραπάνω με το που προσγειώνεται το πόδι του στο έδαφος. Ωστόσο τα τεχνητά άκρα του δεν τον κάνουν – ακόμη – πιο γρήγορο ή ακούραστο. Και όπως διαπίστωσε ο Χερ, το ίδιο ισχύει και για τον Πιστόριους. Αντιθέτως, δυσκολεύουν τις προσπάθειές του. Μετά την εκκίνηση χρειάζεται περίπου 30 μέτρα για να πιάσει τον ρυθμό του. Το πάτημά του δεν είναι σίγουρο σε βρεγμένο έδαφος. Κι αν τρέχει με κόντρα άνεμο πρέπει να καταβάλλει επιπλέον προσπάθεια καθώς οι λεπίδες που φορά πετάγονται προς τα έξω. Βάσει του νέου επιστημονικού πορίσματος το Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο ανέτρεψε την απόφαση της IAAF.

Ο 25χρονος έπιασε το χρονικό όριο για το Παγκόσμιο τρέχοντας τα 400 μ. σε 45.07 τον περασμένο μήνα (θα κέρδιζε τον πρώτο έλληνα αρτιμελή αθλητή φέτος με σχεδόν δύο δευτερόλεπτα διαφορά).
Ακόμα κι αν αποδειχθεί στο μέλλον ότι τα προσθετικά πόδια τού δίνουν προβάδισμα έναντι των αρτιμελών, είναι γεγονός ότι τα όρια θεμιτής χρήσης της ιατρικής και της τεχνολογίας στον αθλητισμό παραμένουν θολά. Αθλητές του μπέιζμπολ κάνουν εγχείρηση στα μάτια για να βελτιώσουν την όρασή τους και στα χέρια για να φτιάξουν το χτύπημά
τους. Ενώ μαραθωνοδρόμοι κοιμούνται σε ειδικές σκηνές που προσομοιώνουν τις συνθήκες σε μεγάλο υψόμετρο για να αυξήσουν την αντοχή τους.

Αλλά πλέον ο Πιστόριους δεν έχει να αποδείξει τίποτα. «Εμαθα να ζω έτσι και δεν νομίζω ότι διαφέρω σε σχέση με τους υπόλοιπους. Μεγάλωσα με την άποψη ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να το πιστέψεις», μου γράφει σε ένα e-mail. Στο σπίτι του Πιστόριους οι γονείς δεν επέτρεπαν σε αυτόν και στα δύο αδέρφια του να πουν «δεν μπορώ». Πέντε μήνες προτού οι γιατροί ακρωτηριάσουν τα πόδια του η μητέρα του είχε γράψει σε ένα γράμμα που θα διάβαζε ο Πιστόριους όταν μεγάλωνε: «Ο πραγματικά χαμένος δεν είναι αυτός που τερματίζει τελευταίος. Αλλά αυτός που κάθεται στο πλάι και δεν προσπαθεί καν να αγωνιστεί». Η μητέρα του πέθανε από αλλεργική αντίδραση σε φάρμακο όταν ο Πιστόριους ήταν 15 ετών.

Οι γιατροί λανθασμένα της είχαν διαγνώσει ηπατίτιδα. Πριν από κάθε αγώνα, προτού τσιτάρει από την αδρεναλίνη, ο δρομέας προσεύχεται σιωπηλά γι’ αυτήν. Εχει χτυπήσει σε τατουάζ στο χέρι του την ημερομηνία της γέννησης και του θανάτου της. Και μέχρι σήμερα ακολουθεί τη συμβουλή της. Εμαθε να αγωνίζεται κυρίως απέναντι στον εαυτό του – όπως και κάθε αθλητής στίβου που δοκιμάζει συχνά μέχρι ψυχαναγκασμού τα όρια του σώματός του.

ΤΑ «ΤΣΙΤΑΧ». Πριν από τον στίβο έπαιζε ράγκμπι και πόλο. Οι συμμαθητές του στο οικοτροφείο έκρυβαν συχνά τα προσθετικά του μέλη για πλάκα. Τα τεχνητά άκρα που χρησιμοποιεί στο στίβο ονομάζονται «τσιτάχ». Τον έχουν οδηγήσει σε νίκες και ρεκόρ. Τα δοκίμασε πρώτη φορά σε μεγάλη διοργάνωση στους Παραολυμπιακούς της Αθήνας το 2004, κερδίζοντας το χρυσό στα 200 μέτρα. Στην Κορέα δεν πρόκειται να νικήσει.

Δεν είναι ακόμη τόσο γρήγορος όσο οι αρτιμελείς. Μεγάλος του στόχος είναι οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 2012. Υπήρξαν κι άλλοι αθλητές με αναπηρία πριν από αυτόν που συμμετείχαν σε Ολυμπιακούς. Ο Τζορτζ Εϊσερ κέρδισε χρυσό στη γυμναστική το 1904 ενώ είχε ένα ξύλινο πόδι. Η Νερόλι Φέαρχολ αγωνίστηκε στην τοξοβολία το 1984 αν και παραπληγική. Το 2000 στο Σίδνεϊ η Μάρλα Ράνιαν έτρεξε στα 1.500 μ. παρότι είναι οριακά τυφλή. Αλλά ο Πιστόριους θα είναι ο πρώτος δρομέας δίχως πόδια στην κούρσα της παρατεταμένης ταχύτητας.

Ακολουθήστε το PeristeriNews.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για το Περιστέρι και όχι μόνο!







Related posts

Δίκη για τη Μάνδρα: Απαλλάσσεται από ποινικές ευθύνες η Ρένα Δούρου και ακόμη 5

Peristeri News

Έξαρση μηνιγγίτιδας στην Πάτρα – Ανησυχία για το καρναβάλι

Peristeri News

Σφράγιση για 2 χρόνια σε πρατήριο καυσίμων λόγω νοθείας

Peristeri News

Leave a Comment