Αναλύθηκαν οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο, η καπιταλιστική κρίση και η απειλή για πόλεμο.
H Λαϊκή Επιτροπή Αγώνα Περιστερίου και η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) διοργάνωσαν εκδήλωση την Τετάρτη 30 Γενάρη 2013 στις 6:30 το απόγευμα στο ΚΥΒΕ Περιστερίου με θέμα «Οι εξελίξεις στην Αν. Μεσόγειο, η καπιταλιστική κρίση και η απειλή του πολέμου.»
Την εκδήλωση άνοιξε ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Επιτροπής Αγώνα Περιστερίου Χρήστος Μαργανέλης που έδωσε το λόγο στον κεντρικό ομιλητή Σταύρο Τάσσο.
Μετά την ομιλία ακολούθησε πολιτιστική εκδήλωση αφιερωμένη στον Μπ. Μπρεχτ με κείμενα και παρουσίαση από το δημοσιογράφο Γιώργο Μηλιώνη και τραγούδι από την Ευγενία Παναγιωτοπούλου.
Η ομιλία του προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Σταύρου Τάσσου:
“Σήμερα όλος ο κόσμος βιώνει μια περίοδο πρωτόγνωρης καπιταλιστικής κρίσης, της οποίας προηγήθηκε μια επίσης πρωτόγνωρη περίοδος ανάπτυξης και κερδοφορίας του κεφαλαίου, υποδηλώνοντας την αδυναμία του καπιταλισμού να ξεπεράσει την εγγενή του αντίφαση ανάμεσα στην εντεινόμενη κοινωνικοποίηση της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Το κεφάλαιο για να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη του χρειάζεται λιγότερους, φτηνότερους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους, σύγχρονους δούλους των 200 ευρώ το μήνα. Την εξαθλίωση των εργαζομένων, δηλ. το «σταθερό και ασφαλές», για την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου περιβάλλον, κατά τη ρήση τόσο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όσο και του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, το περιφέρουν ανά τον κόσμο, ως κεφαλή επί πίνακι, ως απόδειξη δηλαδή των ενεργειών τους ενάντια στους εργαζόμενους και ως δέλεαρ για την προσέλκυση επενδύσεων.
Ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι λαοί, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, με ή χωρίς μνημόνια, εντός ή εκτός της Ε.Ε., υπό την επιτήρηση ή όχι του ΔΝΤ, με μονοκομματικές ή πολυκομματικές κυβερνήσεις, με περιοριστικές μονεταριστικές ή επεκτατικές Κεϊνσιανές πολιτικές βιώνουν την όξυνση της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, τη μείωση μισθών και συντάξεων, την καταστρατήγηση των εργασιακών, ασφαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων τους προς όφελος των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου.
Τόσο στην περιοριστική πολιτική που εφαρμόζεται τώρα στην ΕΕ και στην Ελλάδα, που δίνει βάρος στη συγκράτηση δαπανών και σε αυξήσεις των φόρων ώστε να «συμμαζευτεί» η οικονομία και να βελτιωθεί η δημοσιονομική κατάσταση, και απαιτεί τον άμεσο σφαγιασμό των εργαζομένων, όσο και στην επεκτατική Κεϊνσιανή πολιτική που εφαρμόζεται κυρίως στις ΗΠΑ και βασίζεται στην «τόνωση» της καπιταλιστικής ανάπτυξης μέσω δημόσιας κυρίως χρηματοδότησης, ώστε να ξεπερασθεί η κρίση σε βάρος της δημοσιονομικής κατάστασης, και μεταθέτει ένα μέρος των λαϊκών θυσιών στο μέλλον, ο στόχος είναι ένας: η προάσπιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Αν θέλεις να βρεις «cui bono»-ποιος ωφελείται, και επομένως ποιος είναι η πραγματική εξουσία στον καπιταλισμό «follow the money» – ακολούθα τα χρήματα, και βρες ποιος τα κατέχει. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα του «Bloomberg» το 2012 οι 100 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη είχαν περιουσία 1,9 τρισ. δολάρια, αυξημένη, εν μέσω κρίσης, κατά 241 δισ. δολάρια, δηλαδή κατά 15% περίπου, σε σχέση με το 2011. Αν κανείς αναλογιστεί ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ των 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων της γης είναι 70 τρισ. δολάρια, τότε η αναλογία πλούτου των 100 πλουσιότερων προς τους υπόλοιπους ανθρώπους είναι ̴2.000.000 προς 1. Αν δε αναλογιστούμε τους πάνω από 1 δισ. ανθρώπους που πεθαίνουν από την πείνα τότε οι αριθμοί χάνουν τη σημασία τους.
Στην Ελλάδα, εκτός της λίστας Λαγκάρντ, και άλλων λιστών, είναι γνωστό ότι μερικές χιλιάδες καπιταλιστές έχουν μόνο στις ελβετικές τράπεζες 600 δις ευρώ, πάνω από 3 φορές το ΑΕΠ, και 2 φορές το δημόσιο χρέος. Περίπου άλλα τόσα διακινούν κάθε χρόνο 16.000 ελληνικές offshore εταιρείες.
Σε σχέση με τις στρατιωτικές δαπάνες σύμφωνα με όσα είπε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟικής συμμαχίας, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, στη συνάντηση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ στην Πράγα, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ, μετά τις ΗΠΑ, που διαθέτει πάνω από το 2% του ΑΕΠ για στρατιωτικές δαπάνες. Συγκεκριμένα οι στρατιωτικές δαπάνες το 2008 αντιπροσώπευαν το 3,1% του ΑΕΠ, ενώ τα δύο τελευταία χρόνια ανέρχονται στο 2,1%. Σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα είναι δεύτερη σε στρατιωτικές δαπάνες, μετά τις ΗΠΑ. Αν και επισημαίνεται ότι το 73% του αμυντικού προϋπολογισμού είναι για τις δαπάνες προσωπικού, και έτσι δικαιολογούνται και οι περικοπές που έχουν γίνει και στις δαπάνες διατροφής των στρατιωτών, δεν αναφέρεται ότι οι δαπάνες δισεκατομμυρίων ευρώ από παλαιότερες παραγγελίες εξοπλισμών έχουν ενσωματωθεί στο δημόσιο χρέος, που μαζί με τους τόκους και σύμφωνα με μετριοπαθείς υπολογισμούς, ξεπερνούν το 50% αυτού!
Η Ελλάδα παρέμενε όλα αυτά τα χρόνια σταθερά στην πρώτη τριάδα ανάμεσα στις χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, στις στρατιωτικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ, είναι ο καλύτερος πελάτης της Γαλλίας και Γερμανίας και κατέχει σταθερά μία από τις πέντε πρώτες θέσεις ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου, όσον αφορά στην προμήθεια οπλικών συστημάτων από τις ΗΠΑ. Οι εξοπλισμοί αυτοί υπηρετούν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και όχι τις αμυντικές ανάγκες της χώρας μας, και είναι σε βάρος της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, και αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός, το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού. Επιτυχία στον καπιταλισμό σημαίνει «νόμιμη» κλοπή, δηλαδή συγκέντρωση όλο και μεγαλύτερου πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων ανθρώπων, και δυστυχία για την συντριπτική πλειοψηφία του υπόλοιπου 99,999..% του πληθυσμού, και ιμπεριαλισμός σημαίνει εξοπλισμοί και πόλεμοι που ανοίγουν δρόμους για τη δράση των πολυεθνικών μονοπωλίων. Όσοι υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει «ηθικός» καπιταλισμός, και αν υπάρξει θα εκλείψει και ο ιμπεριαλισμός, συνειδητά κοροϊδεύουν το λαό, γιατί μόνο ανόητοι μπορεί να πιστεύουν ότι ένα εκμεταλλευτικό σύστημα που στηρίζεται στο κέρδος, τη φοροαπαλλαγή και τη νόμιμη εξαγωγή κεφαλαίων με τις ανώνυμες μετοχές και τις offshore, ένα σύστημα που ούτε καν την πιθανή «παράνομη» φοροδιαφυγή της λίστας Λαγκάρντ, και τον άλλων λιστών, αγγίζει, ένα σύστημα που έχει σαπίσει μέχρι το κόκαλο μπορεί να είναι ηθικό, και ανόητοι βέβαια δεν είναι.
Στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν κοινωνικά αγαθά, που ικανοποιούν κοινωνικές ανάγκες, όλα είναι εμπορεύματα, και πωλούνται με σκοπό το κέρδος, τον ιερό για το κεφάλαιο σκοπό. Από το δικαίωμα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό τον αθλητισμό, και το περιβάλλον, μέχρι τους φυσικούς πόρους, το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το νερό, τα μεταλλεύματα, και τους δρόμους μεταφοράς τους, αγωγοί και θαλάσσια περάσματα.
Αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, είναι η εξαθλίωση των εργαζομένων και η ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, η όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ΗΠΑ, την ΕΕ και άλλες παραδοσιακές και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οικονομίες, όπως οι BRICS, από τα αρχικά των χωρών στα αγγλικά, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική για το μοίρασμα αγορών και περιοχών, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των χαραγμένων με τον ιδρώτα και το αίμα των λαών δρόμων μεταφοράς τους. Αυτό γιατί οι ιμπεριαλιστές ενωμένοι, και με το πρόσχημα της «τρομοκρατίας», «φυσικών ή ανθρωπογενών καταστροφών», «επιθέσεων στον κυβερνοχώρο», ή και «πανδημίες» ή «ενεργειακές ελλείψεις» κηρύσσουν τον πόλεμο στους λαούς, αλλά, όπως οι λύκοι, σκοτώνονται μεταξύ τους στη μοιρασιά της λείας και οι ανταγωνισμοί τους οδηγούν σχεδόν πάντα σε πολέμους, και που βέβαια οι λαοί πληρώνουν και πάλι το τίμημα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα ελληνοτουρκικά ζητήματα που αφορούν στο Αιγαίο αλλά και την Ανατολική Μεσόγειο, συνδέονται άμεσα με τις νέες ιμπεριαλιστικές διευθετήσεις και γενικότερους ανταγωνισμούς ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας-Κίνας, και το δορυφόρων τους, για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην ευρύτερη περιοχή, με κριτήριο τα συμφέροντα της ξένης και ντόπιας αστικής τάξης και όχι, βέβαια, του ελληνικού, του τουρκικού, και των άλλων λαών της περιοχής. Απώτερος στόχος είναι να ανοίξουν οι δρόμοι για τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, από πολυεθνικούς ομίλους και ιδιωτικές εταιρείες των εμπλεκομένων χωρών (π.χ. όμιλοι Βαρδινογιάννη-Λάτση από την Ελλάδα).
Στη Λιβύη, ο άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος, με την πλήρη συμμετοχή της Ελλάδας, έγινε για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της περιοχής. Ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, αντέδρασαν με τον πόλεμο σε επιλογές του καθεστώτος Καντάφι να υποβαθμίσει το ρόλο μονοπωλιακών ομίλων των κρατών αυτών και να αναβαθμίσει τις σχέσεις της Λιβύης με την Κίνα, τη Ρωσία, που γενικότερα με τις χώρες του BRICS.
Επομένως οι πραγματικοί λόγοι της ιμπεριαλιστικής επιδρομής στη Λιβύη, αλλά και της εκρηκτικής έντασης που αυτή τη στιγμή υπάρχει στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, είναι τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, και οι δρόμοι μεταφοράς τους. Οι χώρες της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου ελέγχουν περισσότερο από το 60% των ενεργειακών αποθεμάτων παγκοσμίως, και στη Μέση Ανατολή, στον Εύξεινο Πόντο, και την Ανατολική Μεσόγειο περνάνε κάπου 15 αγωγοί πετρελαίου.
Το Ιράν, το πυρηνικό πρόγραμμα του οποίου οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την άσκηση πιέσεων, όταν οι ίδιες δε δίνουν λογαριασμό για το πυρηνικό οπλοστάσιο που διαθέτουν, και μαλακό υπογάστριο του οποίου είναι η Συρία, αποτελεί τον κύριο στόχο των ιμπεριαλιστών. Αυτό γιατί είναι η 4η χώρα στην παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου, 3η στα αποθέματα πετρελαίου και 2η στα αποθέματα φυσικού αερίου, παγκοσμίως.
Η Λιβύη κατατάσσεται στην 9η θέση παγκοσμίως με αποδεδειγμένα πετρελαϊκά αποθέματα ̴47 δισ. βαρέλια ( ̴3,4% του συνόλου), με 1,5 τρισ. κ.μ. φυσικού αερίου (23η). Το εξαγόμενο πετρέλαιο, στη συντριπτική του πλειοψηφία ( ̴80%) προορίζεται για την ευρωπαϊκή αγορά, και με δεδομένο ότι, είναι καλής ποιότητας και με μικρό κόστος εξόρυξής του αποφέρει τεράστια κέρδη στα ενεργειακά μονοπώλια. Θα πρέπει επίσης να συνυπολογιστούν τα αποδεδειγμένα αποθέματα φρέσκου νερού στην έρημο.
Παρόμοιου μεγέθους κοιτάσματα φυσικού αερίου, 1,4 τρισ. κ.μ., εκτιμάται ότι βρίσκονται σε απόσταση λιγότερο από 20 ν.μ. ανοικτά της Γάζας, και εξηγούν το μόνιμο ενδιαφέρον του Ισραήλ, και το «ξαφνικό» ενδιαφέρον που δείχνει και η τουρκική ηγεσία για το Παλαιστινιακό από τα τέλη του 2008.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου υπάρχει η εκτίμηση ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου στην περιοχή 12 στην Κυπριακή ΑΟΖ ξεπερνούν τα 15 τρισ. κ.μ., πράγμα που χρηματικά μεταφράζεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 7 τρισ. δολαρίων. Αν ισχύει αυτό αφορά το ̴8% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, και φέρνει την Κύπρο στην 4η θέση, μετά τη Ρωσία, το Ιράν, και το Κατάρ. Με αυτό το δεδομένο, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων απηύθυνε σε ακαδημαϊκούς το 2010 ερώτημα εάν «τα κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο αξίζουν να ληφθεί υπόψη το ρίσκο πολέμου», λαμβάνοντας θετική απάντηση. Όμως στον πρώτο ταμιευτήρα στον οποίο έφθασε το γεωτρύπανο της Αμερικανοϊσραηλινών συμφερόντων Noble Energy, στα 5.800 m βάθος, η εκτίμηση είναι για πολύ μικρότερο κοίτασμα, μόλις 100-300 δισ. κ.μ. φυσικό αέριο και απ’ αυτά τα μισά θεωρούν απολήψιμα. Υπάρχει ένας ταμιευτήρας στα 6.500 m και ένας τρίτος στα 7.200 m όπου είναι πιθανόν να βρίσκονται κοιτάσματα πετρελαίου της τάξης των 3,6 δισ. βαρελιών.
Στην Κασπία, που αποτελεί επίσης σημαντικό δίαυλο μεταφοράς από την Κεντρ. Ασία, τη Ρωσία και το Καζαχστάν προς την Ευρώπη και τον Περσικό Κόλπο, υπολογίζεται ότι βρίσκονται ̴73 δισ. βαρέλια πετρελαίου και πολλά τρισ. κ.μ. φυσικού αερίου.
Στην Ελλάδα υπάρχουν εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από 50 μέχρι και 170 δισ. βαρέλια ισοδύναμο πετρελαίου (1β≈170m3). Πετρέλαιο κυρίως στο Ιόνιο και στο βόρειο Αιγαίο, φυσικό αέριο νότια της Κρήτης, η ποσότητα του οποίου υπολογίζεται κατά τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις στα 5 τρισ. κ.μ. ή στο ισοδύναμο των ̴30 δισ. βαρελιών πετρελαίου, που αν πράγματι υπάρχουν είναι πολύ μεγάλα αποθέματα. Το ερώτημα βέβαια είναι αν αυτά πράγματι υπάρχουν, και αν υπάρχουν πόσα είναι απολήψιμα. Όσον αφορά το πετρέλαιο πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις αναφέρονται σε 20 δισ. βαρέλια από τα οποία τα 10% είναι απολήψιμα. Σε κάθε περίπτωση η σχετική έρευνα προχωρά χωρίς ανακήρυξη της ΑΟΖ και διεθνή κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων, με την εποπτεία ενός ψευδεπίγραφου Εθνικού Φορέα που δε διασφαλίζει ούτε κρατική συμμετοχή στην έρευνα, ούτε ουσιαστικό έλεγχο στα αποτελέσματά της.
Γιαυτό έχει μεγάλη σημασία οι ενεργειακές πηγές να αποτελούν λαϊκή περιουσία, και η έρευνα, η παραγωγή, η μεταφορά και η διανομή τους να σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, και επιστημονικά προς όφελος της λαϊκής ευημερίας στα πλαίσια ενός ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα ενέργειας που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
Στην περιοχή μας αυτή τη στιγμή έχουμε τη σύνθεση ενός επικίνδυνου για τους λαούς μείγματος, στοιχεία του οποίου είναι:
- Η επίσκεψη-αστραπή που πραγματοποίησε ομάδα Αμερικανών ειδικών για την Ανατ. Μεσόγειο στην Αθήνα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, στις αρχές Νοέμβρη 2012.
- Οι διάφορες ασκήσεις που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται με τη συμμετοχή και δυνάμεων από Τουρκία, Ισραήλ, κλπ σε συνθήκες ανάλογες με αυτές του Περσικού Κόλπου.
- Η δημιουργία στις 12-11-2012 της «Εθνικής Συμμαχίας», της νέας οργάνωσης-ομπρέλα των αντικαθεστωτικών συριακών οργανώσεων, και στην οποία αργότερα εντάχτηκε και το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο, που κορμός του είναι οι ισλαμιστές «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», και τα συνεχιζόμενα ενδοϊμπεριαλιστικά «παζάρια».
- Οι δολοφονικές επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, που σκότωσαν και τραυμάτισαν εκατοντάδες παιδιά και αμάχους.
- Η εγκατάσταση ΝΑΤΟικού πυραυλικού συστήματος «Πάτριοτ» στο έδαφος της Τουρκίας, στα τουρκο-συριακά σύνορα.
- Η αποχώρηση του Έλληνα πρέσβη από τη Δαμασκό από τα τέλη Ιούλη, και η απέλαση της πρέσβειρας της Συρίας από την Ελλάδα την Τετάρτη 12-12-2012.
- Οι επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, και τελευταία η επέμβαση της Γαλλίας του «σοσιαλιστή» Ολάντ στη Σομαλία, και κυρίως στο Μάλι, με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας, την οποία ως ΕΕΔΥΕ καταγγέλλουμε και απαιτούμαι τον άμεσο τερματισμό της, και την αποχώρηση όλων των Γαλλικών και Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων και αυτών του Ευρωστρατού και του ΝΑΤΟ. Η επέμβαση στο Μάλι γίνεται στο έδαφος των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ Γαλλίας και ΕΕ με τις ΗΠΑ και με τις άλλες αναδυόμενες δυνάμεις, γιαυτό και η βιασύνη των Γάλλων να επέμβουν, αλλά επί της αρχής υποστηρίζεται από ΝΑΤΟ, ΕΕ, και τον ΟΗΕ, και μεμονωμένα από την Αγγλία, τη Γερμανία, και τις ΗΠΑ. Το πρόσχημα είναι η πάταξη των ακραίων ισλαμιστών της Αλκάιντα τους οποίους όχι μόνον ανέχονται αλλά και ανοικτά στηρίζουν στην περίπτωση της Συρίας οι πετρελαιομονάρχες σύμμαχοι τους, αλλά πραγματικός στόχος η εκμετάλλευση του τεράστιου ορυκτού πλούτου του Μάλι σε χρυσό, ουράνιο, χαλκό, πετρέλαια κλπ.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τα τύμπανα πολέμου ηχούν όλο και πιο δυνατά στην ευρύτερη περιοχή μας, και αποδεικνύουν ότι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ του «Νόμπελ της Ειρήνης», και οι χώρες που συμμετέχουν σ’ αυτούς τους οργανισμούς, είναι δολοφονικές πολεμικές μηχανές και ο ΟΗΕ απόλυτα χειραγωγημένος από τις ορέξεις των ιμπεριαλιστών. Κυρίαρχο ρόλο στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για αγορές και πετρέλαια, έχουν οι ΗΠΑ, που δουλεύουν στην περιοχή στη βάση του σχεδίου της «Αραβικής Άνοιξης» και της «Νέας, Μεγάλης Μέσης Ανατολής», για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους, και να προωθήσουν τη διαδικασία του αστικού εκσυγχρονισμού, σε πρώτη φάση κατά το παράδειγμα του «πολιτικού Ισλάμ» της Τουρκίας. Βέβαια δεν πρόκειται παρά για αλλαγές προσώπων που τη δεδομένη στιγμή εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, πάντα με κοινό παρανομαστή την κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου, τώρα με θρησκευτικό μανδύα, σε συντονισμό με διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΔΝΤ ή η ΠΤ. Απόδειξη είναι τα όσα διαδραματίζονται τελευταία στην Αίγυπτο του ισλαμιστή Μόρσι.
Έτσι οι εξελίξεις στη Συρία, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, όπως είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε και με τις επαφές που είχαμε στα πλαίσια της Διεθνούς Διάσκεψης Ειρήνης στην Αντιόχεια της Τουρκίας που έγινε το Σαββατοκύριακο 24-25 Νοέμβρη 2012, με πρωτοβουλία της Επιτροπής Ειρήνης Τουρκίας και υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, αλλά και από δημοσιογραφικές πηγές, είναι αποτέλεσμα της απροκάλυπτης ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αλλά και της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ, σε βάρος της χώρας αυτής αλλά και του Ιράν. Η επέμβαση αυτή γίνεται στο έδαφος των σκληρών ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα, περικλείει τον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, με την ενεργό συμμετοχή της Ελλάδας, κυρίως με τη βάση της Σούδας, αλλά και τις διευκολύνσεις που παρέχει συστηματικά στους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, και θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επεμβαίνουν με πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό, και στρατιωτικό τρόπο στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, με τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν παραπληροφορούν τους λαούς για να δικαιολογήσουν ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπως έκαναν στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Σομαλία, και τώρα και το Μάλι.
Η ΕΕΔΥΕ σε καμιά περίπτωση δεν υπερασπίστηκε και δεν υπερασπίζεται τα αυταρχικά, αντιδημοκρατικά καθεστώτα της περιοχής. Υπερασπιζόμαστε όμως το δικαίωμα κάθε λαού, χωρίς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να επιλέγει τις κυβερνήσεις του. Γιαυτό κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στους δίκαιους και στους άδικους πολέμους, και θεωρούμε ότι είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των λαών και του λαϊκού κινήματος σε κάθε χώρα να αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, και να διεκδικούν την εξουσία.
Σχετικά με την παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι σε όλους γνωστό, ότι το ΔΔ της Χάγης δεν αποφαίνεται με βάση τις διεθνείς συμβάσεις, αλλά κυρίως με κριτήρια που εξυπηρετούν τη νέα τάξη των ιμπεριαλιστών, και αυτό αφορά και το όνομα της ΠΓΔΜ. Επομένως οι αποφάσεις του δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των λαών.
Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις συνυπάρχει το στοιχείο της οικονομικής, πολιτικής συνεργασίας και ανταγωνισμού, στα πλαίσια του αγώνα δρόμου των αστικών τάξεων για την αναβάθμιση της θέσης των δύο κρατών στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».
Η ΕΕΔΥΕ αντιμετωπίζει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τον ορυκτό και ενεργειακό πλούτο στη γη και στη θάλασσα της Ελλάδας, αλλά και κάθε χώρας, σαν λαϊκή περιουσία, την αξιοποίηση του σε όφελος του λαού, και όχι των μονοπωλίων, και σαν βασικό στοιχείο της ειρηνικής συνύπαρξης και δημιουργίας αμοιβαία επωφελών σχέσεων μεταξύ των λαών. Ο λαός μας με ένταση της πάλης του, να μην επιτρέψει να τον στοιχίσουν πίσω από τον έναν ή τον άλλο ανταγωνιζόμενο ιμπεριαλιστή, να μη γίνει θύτης και θύμα για τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.
Είμαστε αντίθετοι στην πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων, την πολιτική των υποχωρήσεων από αυτά που προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις και ιδιαίτερα η Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982, η οποία καταγράφει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε απόσταση μέχρι 200 ν.μ. από τις ακτές, και καθορίζει τα Χωρικά Ύδατα στα 12 ν.μ., και καταδικάζουμε τις απειλές που εκτοξεύει η τουρκική κυβέρνηση κατά της Κύπρου για την ΑΟΖ.
Η θέση της ΕΕΔΥΕ παραμένει σταθερή υπέρ της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών Ελλάδας – Τουρκίας και προσδοκούμε στην ειρήνη, τη φιλία και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς μας. Παλεύουμε σταθερά και αταλάντευτα ενάντια τους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς και τη ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου, για την έξοδο της χώρας μας από το ΝΑΤΟ και την απομάκρυνση των ξένων βάσεων. Δεν αποδεχόμαστε τα σχέδια για την αντιπυραυλική ασπίδα και τις όποιες δεσμεύσεις της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. σε ότι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Αιγαίο, το Κυπριακό και την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Υποστηρίζουμε τις προσπάθειες τις Κυπριακής προεδρίας για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες. Στο πλαίσιο μιας Δικοινοτικής, Διζωνικής Ομοσπονδίας, που θα αποτελεί μια διεθνή οντότητα με μια ιθαγένεια, στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των συμφωνιών υψηλού επιπέδου, που θα διασφαλίζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων και θα δημιουργήσει μία πραγματική επανένωση της χώρας.
Καταδικάζουμε τη βάρβαρη επίθεση του Ισραήλ που έγινε εναντίον της Γάζας, ζητάμε την τήρηση της κατάπαυσης του πυρός, στηρίζουμε και συμπαραστεκόμαστε στην πάλη του παλαιστινιακού λαού ενάντια στην ισραηλινή κατοχή και για ένα ανεξάρτητο, βιώσιμο, κυρίαρχο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα της 4ης Ιούνη 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Χαιρετίζουμε την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως «κράτος-παρατηρητής» του ΟΗΕ, και απαιτούμε η θετική ελληνική ψήφος να μη συνοδευτεί με πιέσεις προς τους Παλαιστινίους «να καθίσουν χωρίς όρους στο τραπέζι των συνομιλιών».
Απαιτούμε να επιστρέψουν άμεσα όλες οι ελληνικές δυνάμεις στρατού και αστυνομίας από το εξωτερικό, ειδικά τώρα με την οικονομική κρίση.
Απαιτούμε την απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων και την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Ο λαός μας αλλά και οι λαοί όλου του κόσμου, που είναι και οι μόνοι παραγωγοί του πλούτου, δεν θα έχουν κανένα όφελος όσο κριτήριο της ανάπτυξης των κρατών θα είναι το κέρδος των καπιταλιστών και η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η βαθιά, συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση έχει την βάση της στην όξυνση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας και δείχνει τα ιστορικά όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος. Έτσι τα συμφέροντα των λαών για ευημερία και ειρήνη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, συνδέονται με την πάλη για τη δική τους εξουσία, για την οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Και οι θυσίες για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι οι μόνες θυσίες που πιάνουν τόπο. Μόνον η αντιιμπεριαλιστική πάλη και ο αγώνας για μια κοινωνία χωρίς πολυεθνικές και εκμεταλλευτές καπιταλιστές μπορεί να εκπληρώσει τους πόθους των λαών, να φέρει την πραγματική ειρήνη και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών στην περιοχή μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, γιατί ο (ιμπεριαλιστικός) πόλεμος τους σκοτώνει ότι η (καπιταλιστική) ειρήνη τους άφησε . Γιαυτό και ο αγώνας για την ειρήνη των λαών είναι σύμφυτος με τον αγώνα ενάντια στα αίτια που γεννούν τον πόλεμο, που δεν είναι άλλα από τον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τις παραφυάδες τους, το ρατσισμό, τον εθνικισμό, το φασισμό.”
