Σαφές μήνυμα ότι «δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε τις αρχές και τις αξίες μας ή να δραπετεύσουμε μπροστά στις δυσκολίες από τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει» απέστειλε ο πρωθυπουργός.
Σαφές μήνυμα ότι «δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε τις αρχές και τις αξίες μας ή να δραπετεύσουμε μπροστά στις δυσκολίες από τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει» απέστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της συνεδρίασης της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
«Να ξεκαθαρίσω από την αρχή μπορεί να είμαστε το νέο το καινούριο η ελπίδα για ητν αλλαγή αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε και χθεσινή. Έχουμε σαν παράταξη ιστορία χρόνων και αγώνων. Για τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Δώσαμε εξετάσεις σε δύσκολες περιόδους και σήμερα» ανέφερε.
Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε ότι αποτελεί πρόκληση η προώθηση της κοινωνικής αλλαγής «όχι από θέση διαμαρτυρίας και αντιπολίτευσης αλλά από τη θέση κυβερνητικής ευθύνης».
«Κάθε δημόσια τοποθέτηση έχει σημασία και στο σήμερα και το αύριο του λαού μας. Νέα ευθύνη σε νέα εντελώς κατάσταση. Μπορούμε να κρατήσουμε αυτή τη βαριιά ευθύνη» ανέφερε.
Όπως σχολίασε αυτό σημαίνει «ότι κάθε απόφασή μας, κάθε διαπίστωση στα ντοκουμέντα μας, κάθε τακτική μας κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτησή μας, έχει επίδραση όχι μόνο στο σήμερα και στο αύριο της Αριστεράς, ή των κινημάτων προόδου, αλλά στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και του λαού της».
Ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε εκτενώς στην πορεία της διαπραγμάτευσης αναλύοντας τις «τρεις αλήθειες» λέγοντας ότι «πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα» και καθιστώντας συνένοχο τον πρώην πρωθυπουργό.
Αναλυτικά οι τρεις αλήθειες κατά τον Πρωθυπουργό είναι:
«Αλήθεια πρώτη: Πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα.Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση. Με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Τι δεν είχανε προβλέψει:
- Πρώτον ότι θα πάρουμε ένα ποσοστό πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.
- Δεύτερον ότι θα σχηματίσουμε κυβέρνηση σε χρόνο ρεκόρ, αφήνοντας απέξω τα αγαπημένα τους παιδιά.
- Τρίτον ότι θα έχουμε μια πρωτοφανή λαϊκή υποστήριξη μετά τις εκλογές».
Συνεχίζοντας αναφέρθηκε στην «αλήθεια δεύτερη: Είχαμε βέβαια και προεκλογικά εκτιμήσει και συζητήσει για αυτή την εξέλιξη. Αυτό όμως δεν μείωσε τις δυσκολίες. Γιατί η θεωρητική σύλληψη δεν αρκεί σε τέτοιες περιπτώσεις. Χρειάζονται κινήσεις προετοιμασίας που απαιτούν χρόνο και μέσα διακυβέρνησης. Κι εμείς στη φάση αυτή, της άμεσης ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων, δεν είχαμε προλάβει ούτε καν να ανοίξουμε τη Βουλή. Δεν είχαμε, λοιπόν, αντικειμενικά κανένα άλλο όπλο, παρά μόνο την αποφασιστικότητά μας να ανταποκριθούμε στη θέληση του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε εκλογικά».
Πρόσθεσε δε ως «Αλήθεια τρίτη: Είχαμε σωστά διαβλέψει ότι ένα από τα ισχυρά μας χαρτιά ήταν η ανησυχία για τη γενικότερη αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η μη συμφωνία, που θα οδηγούσε στη εφαρμογή του σχεδίου ασφυξίας που είχαν ενορχηστρώσει οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Ανησυχία που οδήγησε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, και άλλες, σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας.
Και μας επέτρεψε να ελιχθούμε ανάμεσα σε διαφοροποιημένα συμφέρονται και στρατηγικές προς όφελος των ελληνικών θέσεων.
Από την άλλη μεριά όμως, βρεθήκαμε απέναντι και σε ένα άξονα δυνάμεων, με πρωτεργάτες τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, που για ευνόητους πολιτικούς λόγους, επιχειρούσαν να οδηγήσουν όλη τη διαπραγμάτευση στο χείλος του γκρεμού, παίρνοντας το ρίσκο μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης, προκειμένου να αποφύγουν το εσωτερικό πολιτικό ρίσκο».
Κατά τον κ. Τσίπρα το συμπέρασμα από αυτές τις αλήθειες είναι:
«Το σχέδιο, στο οποίο συνένοχος και εν πολλοίς εκτελεστικό όργανο είναι και ο πρώην πρωθυπουργός που την ώρα που η Ελλάδα διεκδικούσε με αγωνία, καλούσε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα σε ψηφίσματα εναντίον της εθνικής προσπάθειας.
Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.
Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.
Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.
Να σπείρουν έτσι απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση.
Να χρησιμοποιήσουν αν χρειαστεί και μπορέσουν ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Με τελικό στόχο είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης, κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν.
Είτε τέλος, όμως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν έτσι στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα».
