Συγκρατημένα αισιόδοξος ως προς την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εμφανίζεται ο γερμανός υπουργός Οικονομικών.
Συγκρατημένα αισιόδοξος ως προς την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας εμφανίζεται ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του στη βελγική εφημερίδα Le Soir.
Ο Σόιμπλε διαπιστώνει «σημάδια ανάκαμψης» στην Ελλάδα. «Εύθραυστα, αλλά υπαρκτά», όπως χαρακτηριστικά λέει. Αναφερόμενος στα δεδομένα της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, σημειώνει ότι οι προσπάθειές τους πέτυχαν, ενώ σε ό,τι αφορά την ισπανική οικονομία λέει οτι «συμπεριφέρεται καλά».
Σχολιάζοντας τον ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των προβλημάτων χρέους στην Ευρωζώνη, ο γερμανός ΥΠΟΙΚ σε γενικές γραμμές τον κρίνει, μέχρι σήμερα, θετικό αλλά και ουδέτερο, επισημαίνοντας πως αντιθέτως με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ως ένα βαθμό εξαρτάται απο τα κράτη μέλη της Ε.Ε., το ΔΝΤ είχε τη δυνατότητα «να λαμβάνει τις αναγκαίες αποστάσεις» κατά τις διαδικασίες λήψης σημαντικών αποφάσεων. Οι αποστάσεις αυτές ειναι σημαντικότερες από την οικονομική του συνεισφορά, επισημαίνει ο Σόιμπλε.
Αναφέρει επίσης οτι το ΔΝΤ είναι ένας πελώριος οργανισμός με χιλιάδες λαμπρούς οικονομολόγους, στο πλαίσιο του οποίου υπάρχουν σήμερα διαφωνίες ως προς τις αποφάσεις που έπρεπε να υιοθετηθούν το 2010 για την Ελλάδα. Ωστόσο, συνεχίζει ο Σόιμπλε, «όπως είπε ο επίτροπος Όλι Ρεν, ούτε εγω θυμάμαι να πρότεινε το 2010 το ΔΝΤ κούρεμα του ελληνικού χρέους».
Σχετικά με το κούρεμα ο γερμανός υπουργός αναφέρει ακόμη πως στην αρχή και επί μήνες ήταν ο μόνος που υποστήριζε τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, σε πείσμα ειδικών και οικονομολόγων που την ταύτιζαν με την καταστροφή. «Τελικά αποφασίσαμε κουρέμα του χρέους κατα 53% και δεν συνέβη τίποτα. Η Ευρώπη είναι πάντα εδώ», σημειώνει ο Σόιμπλε.
Κατά τα άλλα, ο γερμανός υπουργός τάσσεται εκ νέου υπέρ της δημοσιονομικής σταθεροποίησης στα κράτη μέλη της Ε.Ε., λέγοντας χαρακτηριστικά οτι το δίλημμα ανάπτυξη ή λιτότητα δεν υφίσταται, αφού μόνο οι υγιείς, δημοσιονομικώς, χώρες μπορούν να έχουν υγιή ανάπτυξη.
Ως προς το ζήτημα των μισθών στην Ευρώπη αναφέρει πως ο μόνος δρόμος για την αύξησή τους είναι η παράλληλη αύξηση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών.
